Dinsdagochtend. Maar het leek wel zondag. Feestdag voor ons Belgen. En weer een wandeldag voor Tina Sauwens en mij. Deze etappe van de Streek-GR Haspengouw zou ons van de rand van Alken naar het centrum van Sint-Truiden brengen. Minder dan tien minuten met de wagen, zes uur te voet over veelal trage wegen. Verrassingen onderweg gegarandeerd.
Klaar voor de vierde etappe
Het is een prachtige dinsdagochtend. Schapenwolken steken wit af tegen de felblauwe lucht. Het belooft heerlijk wandelweer te worden. Stralende zon, niet te warm. En ik heb er zin in, in dat weer onderweg zijn.
Tina en ik starten aan de superette in de Kruisstraat in Alken. Op de grens met Sint-Truiden, een stad die meer dan 15 jaar mijn thuisstad was.
Menig wandeling hebben Stef en ik gemaakt in en om de stad. In de parken en kerkdorpen, over kasseistraten en landwegen.
Ik heb geen verwachtingen voor vandaag. Ik sta open voor nieuwe ontdekkingen. Vandaag neem ik me voor om meer aandacht te hebben voor de geluiden in het landschap.
De eerste groene corridor in Sint-Truiden
Feestdag vandaag dus wappert tijdens deze etappe de Belgische driekleur aan de rugzakken van Tina en mezelf. De vlagjes deinen vrolijk mee op het ritme van onze passen.
Het is nog vroeg als we de Kruisstraat achter ons laten en een doorsteek nemen naar de Weyerstraat. Forelvijver De Kluis is al open, voor vroege vissers.
Het bosje achter de kapel in de Stoukstraat was me al eerder opgevallen tijdens fietstochten in onze buurt. Dat het er fijn wandelen is, ontdek ik vandaag. De GR loopt over het pad aan de bosrand. Links akkers, rechts bomen. Het is een koele plek aan de rand van Sint-Truiden. Een groene corridor.
Levendigheid en verstilling in Kortenbos
We passeren nog meer akkers en plantages vol appelbomen en kerselaars. De N80 is dichtbij maar waar wij wandelen overheerst nog de ochtendstilte. In de verte, achter hoge bomen, ontwaren we de toren van de Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Kortenbos, die al sinds de 17e eeuw bedevaartgangers aantrekt.
Aan de andere kant van de N80 ontdekken we een andere mooie doorsteek. Eentje met een jonge hoogstamboomgaard in een achtertuin, met een nieuwsgierige haan en een eend met een opvallende kuif. En percelen vol bonte zomerbloemen zoals goudsbloemen en rijzige, felroze gladiolen. Op de kleine begraafplaats treffen we een stukje poëzie aan van Leo Stilma.
Voor we deze doorsteek verlaten merk ik rechts van ons enkele Maria-beelden op. Elk staand op een eigen eenzame plek op een grote koer. En helemaal achteraan in een hoek, goed gecamoufleerd tegen de donkere, bakstenen muur staat een oud beeld. Een Christus met stralenkrans. Met hetzelfde witte patina als de stenen errond. Ik vind het een vreemde plek voor zulke beelden. Ze lijken wel vergeten, hier in de schaduw van de basiliek.
Thuiskomen in het bos van Nieuwenhoven
Van Kortenbos gaat het naar Nieuwenhoven, het provinciaal domein waar ik eerder al een stukje over schreef.
Nieuwenhoven voelt aan als thuiskomen. Zowel Tina en ik zijn er dikwijls te vinden. Bossen in onze streek zijn zeldzaam. Dat je hier urenlang kunt wandelen tussen en onder bomen, dat trekt mij telkens weer naar dit oude parkbos. Dit domein is trouwens een van de Greenspots die provincie Limburg rijk is.
De Streek-GR Haspengouw loopt over bospaden die we heel goed kennen. Ook over het stuk waar het pad niet tussen maar om de bomen loopt, waar je stapt over boomwortels en langs stronken. Het afwijkende pad, dat Stef en ik nooit overslaan tijdens een wandeling.
Drukte onderweg
In Nieuwenhoven pakken Tina en ik onze eerste pauze van vandaag, op de picknickplek aan het water. Onder de bomen. Waar we kijken naar de tientallen gezinnen die van de parking het bos in stromen. Het is vandaag veel drukker dan we gewend zijn. Gelukkig is hier plaats voor velen.
Na Nieuwenhoven stappen we richting Melveren. Ook op de lange, rechte Engelbamp is het druk. Een gestage stroom fietsers op dit stukje Fietsroutenetwerk, waartussen automobilisten manoeuvreren. Geen fijne plek om te wandelen op deze dag. De GR stuurt ons een rustige straat in maar door een speling van het lot staan we een tijd later weer op dezelfde weg.
Avontuur op het smalle pad
Wie van Melveren-Centrum naar ‘t Speelhof wandelt, kent de doorsteek aan de Kerk van Melveren. Het mooie pad over het brugje en tussen de weilanden.
Dankzij de GR ontdekken we vandaag een andere route. Een onverwachte traktatie. Een beetje avontuur op dit tot nu toe rustige traject.
Een onverhard pad loopt langs de Vloedgracht Hornemolen. Links van ons een graanveld, rechts de gracht en weilanden met bomen. In een ervan roept een steenuil. We zoeken maar vinden hem niet.
Het pad loopt over de betonnen brug. Het is een rustige plek. Mooi ook met de begroeide oevers en boomkruinen die hun schaduwen werpen op het water.
We vervolgen onze weg over een heel smal pad. Links prikkeldraad, daarachter graslanden met stokoude knotwilgen. Rechts dicht struikgewas, vele meters hoog. Bomen, soms met laaghangende takken waarvoor we moeten bukken.
We wandelen heel voorzichtig verder, ondertussen de draad en de vele brandnetels mijdend. En genieten van dit wildere stuk natuur, zo dicht bij de stad.
Langs het verharde pad, voor het hek van het Brienenhof, vind ik een tiental blaadjes hondsdraf. Ik toon ze aan Tina, die een blaadje plukt, kneust en het over de plek wrijft waar een brandnetel haar been geraakt heeft. Het helpt, het branderige gevoel verdwijnt onmiddellijk.
Verborgen Moois ‘t Speelhof
Na enkele honderden meters wordt het pad breder en verandert het landschap. De drukke Diestersteenweg is vlakbij.
Na een kort stuk over de steenweg, nemen we links het pad richting ‘t Speelhof. Op de hoge berm links groeien grote bossen oregano. Hun roze bloemen staan in groot contrast met het vele geel van de zomerbloeiers errond.
Twintig jaar geleden omvatte domein ’t Speelhof een afspanning met boomgaard, bos, een waterloop, weides en een speeltuin.
Anno 2020 bruist het er van leven, ook nadat de bezoekers ‘s avonds zijn weggetrokken. De aanleg van een grote vijver en een overstromingsgebied, bracht nieuw leven mee, in en op het water. In de lager gelegen delen loopt het in de zomer over van kleur dankzij de vele grassen en andere bloeiende planten. De belevingsboomgaard brengt een ode aan het fruit en groot en klein wordt vertederd door de vele neerhofdieren. En dan heb ik nog niets verteld over de rozentuin … Veel verborgen moois dus!
Zoveel groen en leven, je waant je hier al vlug in een of ander lusthof.
En dan is er ijs
Vroeg vanochtend in Alken keken Tina en ik al uit naar het moment waarop we ons op het terras van Limone konden neervlijen met een ijsje. We hebben veel geduld moeten oefenen. Bijna 15 km en 4 uur na ons vertrek zijn we de eerste klanten aan de ingang. Het is moeilijk kiezen uit de lange lijst van smaken. Maar wanneer ze de deuren openen, hebben wij onze keuze gemaakt.
Twee bollen vandaag, dat hebben we wel verdiend. ?
Limone ligt niet op de route van de Streek-GR Haspengouw. Maar we vinden dat heerlijke ijs de kleine omweg wel waard.
Terug op het grote pad steken we ’t Speelhof door en wandelen we door het stadspark (met weerom een gedicht, deze keer van voormalig fruitdichter Boudewijn Knevels) richting de Tiensesteenweg. Voor de spoorwegbrug eindigt onze etappe.
18 km in de benen, 6 uur onderweg. Niets verwacht doch vaak verrast.
Wat opviel vandaag zijn de tientallen vriendelijke knikjes van fietsers die ons kruisten aan de andere kant van de weg en de fleurige uitbundigheid van de vele zomerbloemen in tuinen, bermen en plantsoenen.
De volgende etappe brengt Tina en mij naar Kerkom (of misschien wel verder). We strikken onze veters weer op 23 juli, voor een avondwandeling van dorp naar dorp.
Wil je meer lezen over mijn reeks ‘In het spoor van de Streek-GR Haspengouw’? Hieronder vind je de links naar eerdere blogberichten.
In het spoor van de Streek-GR Haspengouw – de start
Streek-GR-Haspengouw – bouwwerken en beken
Streek-GR Haspengouw – canada’s in het avondlicht
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.