Van pages en pauwogen

Je raadt het al: dit blogbericht gaat over vlinders. 🙂
Ik zag nooit eerder zoveel vlinders rondfladderen in onze tuin. Ik kan er echt van genieten, van het schouwspel van die kleine, frêle insecten. Vandaag had ik de kans om vlinderfoto’s te maken, onder de hete middagzon. En die foto’s wou ik graag met jou delen.

In onze tuin staat een grote vlinderstruik. Eentje die verkocht werd als mini-buddleja. Geschatte hoogte (in volgroeide toestand): 1 meter. Perfect om aan te planten in de border, dicht bij ons vijvertje (dachten we). Niet dus, want enkele jaren later is het kleine struikje uitgegroeid tot een allesoverheersende struik van meer dan 2,5 meter hoog en minstens even breed.
De planten er rond (en eronder) strijden om licht en lucht nu de lange takken van de vlinderstruik doorbuigen onder het gewicht van de paarse bloemaren. Dit najaar krijgen zij een nieuwe plek want die grote struik, daar is geen verplaatsen meer aan.

Massa’s zoet geurende bloemen, bedwelmend maar heerlijk. Samen vormen ze een groot paradijs voor vlinders en andere insecten. De hele dag door wordt de struik druk bezocht en de zomerse hitte schijnt die kleine bezoekers niet te deren.

Middagpauze. Ik maak een korte wandeling door onze achtertuin en spot een koninginnenpage op de grote vlinderstruik. We hebben ook nog twee kleine struiken waarvan er eentje ook al bloeit (met vijf lange aren), maar daar houdt zo’n voorname vlinder zich niet mee bezig. ;o)
De koninginnenpage is druk in de weer, op grote hoogte. Ik glip weer naar binnen, voor mijn fototoestel. Eerdere pogingen om een foto van deze vlinder te maken met mijn telefoon mislukten jammerlijk. Ik ben heel blij met deze herkansing.

Daar sta ik dan, dicht bij de vlinderstruik, tussen af en aan vliegende vlinders en bijen. Ik probeer zo stil mogelijk te zijn en zo weinig mogelijk op te vallen. Alleen het klikje van de sluiter verraadt mijn aanwezigheid. Nu en dan zet ik voorzichtig een stap naar links of naar rechts om ook vanuit een andere hoek foto’s te kunnen maken.

Koolwitjes vliegen dartel rond en zijn het moeilijkst om in beeld te brengen. Ze zijn ongedurig. Ook mooi: de dagpauwogen. Bijna onzichtbaar in de schaduw en heel opvallend van zodra ze hun vleugels openklappen.
Ook twee kolibrievlinders verschijnen even op het toneel.

 

 

De koninginnenpage verlegt zijn werkterrein. Plots landt hij op een tak vlak voor me.
Ik kan de vlinder bijna aanraken. Hij is prachtig.

 

Ik sta daar meer dan een kwartier, focus op de vlinders, maak bijna honderd foto’s en ben vol verwondering.
Eens de focus weg, voel ik de zon branden op mijn blote voeten en merk ik dat ik honger heb. Ik laat de vlinders rustig verder eten en maak mezelf een boterham.

Ik hoop dat we net als twee zomers geleden weer van die mooie rupsen in onze tuin krijgen. En dat daaruit weer nieuwe koninginnenpages voortkomen. In 2016 schreef ik er over in Hoog bezoek in de tuin en in 2 weken uit het leven….

Ze mochten niet ontbreken: de kolibrievlinders, waarvan ik er eentje kon vastleggen op foto.