Op zonnige dagen lijkt onze tuin wel een vlinderparadijs. Nooit eerder zag ik hier zoveel vlinders.
Vorige week stond ik ten midden van al dat gefladder, toen ik me plots afvroeg waar al die vlinders zijn als ze niet bij ons zijn. En toevallig sprak ik eerder deze week iemand die daar alles over weet.
Als je de tekst van dit bericht liever beluistert dan leest, klik dan op het driehoekje hieronder.
Vlinderparadijs
Vroeg in de ochtend is het stil in de tuin. Maar als de lucht opwarmt, dan komen de vlinders.
Ze strijken neer op de witte bloemen van het duizendblad. Op de witte, roze en rode bloemen van de cosmos, die hoog op de lange stelen meewiegen op de wind. Ze zoeken een plekje op één van de drie vlinderstruiken wiens paarse bloemaren een zoete geur verspreiden die Stef en mij soms bedwelmt.
Vlinders zoeken hun weg tussen de geraniums en ze speuren de lavendelbloempjes af, op zoek naar nectar.
Kijken naar dit schouwspel van vleugelslagjes en uitgerolde tongen verveelt nooit.
Haiku
Waar blijven ze vandaan komen, die tientallen vlinders (honderden misschien zelfs) die onze tuin overspoelen?
Pas vorige week besefte ik plots dat ik helemaal niets wist over dat verborgen leven.
Dat ik dat zou uitzoeken, nam ik me voor nadat ik deze haiku geschreven had.
Vlinderkastje?
Al jaren hebben we een vlinderkastje in onze tuin. Het is gemaakt van lichtkleurige houten plankjes en zo’n 20 cm hoog. Het is rechthoekig en heeft een klein zadeldakje. Vooraan zit een deurtje met enkele smalle, verticale uitsparingen.
Men vertelde ons bij aankoop van het kastje dat we er wat takjes rechtop in moesten plaatsen en dat vlinders daartussen zouden komen schuilen. Het enige dat wij al aantroffen in dat kastje zijn lieveheersbeestjes en een verdwaalde oorworm. Misschien vinden vlinders het kastje gewoon niet comfortabel.
Hier slapen vlinders wel
Ik wou dus weten waar vlinders dan wel graag schuilen en slapen en toeval wil dat ik eerder deze week een dame sprak die gepassioneerd is door vlinders en er héél veel over weet.
Zij, Liliane Buntinx, deelt graag haar vlinderkennis, dus vertelde ze me honderduit over de slaapplekken van verschillende vlindersoorten.
Zo leerde ik dat zandoogjes en dambordjes zich ’s avonds terugtrekken in het gras. Bij regen zitten ze liever wat dieper, wat dichter bij de grond. Atalanta’s en dagpauwogen (die nu massaal in onze tuin rondhangen) overnachten daarentegen in struiken en bomen.
Als op een zonnige dag de temperatuur boven de 15°C klimt, klimmen ook de vlinders uit hun schuilplaatsen en gaan ze op zoek naar planten die hen met open bloemen verwelkomen. In onze tuin hebben we gelukkig veel van die planten. 🙂
Vlinderfotografie
Vlinders fotograferen, ik doe dat wel eens. Ik kan daar van genieten. Soms ben ik ook trots op mijn foto’s. Zo publiceerde ik in 2018 dit blogbericht over pages, pauwogen en andere vlinders.
Maar Lilianes foto’s zijn van een veel hoger niveau. Ze heeft zo haar eigen natuurvriendelijke technieken voor macrofotografie met magnifieke foto’s als resultaat! Je vindt een mooie reeks terug op haar Facebookpagina.
Daar zie je ook dat Liliane vlinders zelfs opkweekt, op haar terras. In de natuur brengt slechts een schamele 5% van de eitjes vlinders voort door alle gevaren die tijdens de verschillende levensfases op de loer liggen, leerde ik. Door vlinders op te kweken in een vlinderserre vergroot Liliane de slaagkans naar meer dan 80% en dat is goed voor de vlinderpopulatie.
Je moet het maar doen! Dikke pluim!
Er zijn mensen die bang zijn voor vlinders. Zij lijden aan lepidopterfobie. Ik kan mij daar niets bij voorstellen want ik vind vlinders prachtige wezens en ik hou ervan als ze rond mijn hoofd fladderen of op mijn arm neerstrijken.
Om af te sluiten, nog een filmpje vol vlindergeluk. 🙂
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.