Terwijl de spanning weer opbouwt voor de volgende wedstrijd van de Rode Duivels, schrijf ik over andere duivelse dingen. (De halve finale vanavond! Ik ken heel weinig van voetbal maar laat me graag meeslepen in die euforie van het WK. En ik hou ervan als die superlatieven vallen in de media. Zaterdag nog blokletterde de krant: “Goed, beter, best, België!” Laat me maar even meesurfen op dat warme gevoel van trots en verbondenheid. En straks supporteren. 🙂 )
Duivelse dingen dus.
Zoals je eerder kon lezen, vertrokken Stef en ik, samen met Nina, Nena en Frederik, naar Duitsland op de dag voor Hemelvaart. Tijdens onze heel korte voorbereiding had Frederik ons een foto getoond van een mooie, houten brug over een rivier in Irrel. Vlakbij zou er een waterval zijn (altijd leuk) en er liep een wandelroute van en naar een bezoekerscentrum. Meer moesten we niet weten. Dit werd onze zaterdagwandeling. De verwachtingen waren hoog én ze werden nog overtroffen. Dit werd de apotheose van ons weekend.
Irrel is een gemeente in de Duitse Eifel, binnen de driehoek Bitburg – Trier – Echternach. Afstand tot Hasselt: iets meer dan 180 km.
De grens met Luxemburg is vlakbij. Irrel ligt niet ver van de Saarschleife dus kan je een bezoek aan beide gemakkelijk combineren. Wel niet op één dag, want dan heb je onvoldoende tijd om de schoonheid van deze twee tot je door te laten dringen.
Dit is een lang blogbericht geworden. Maar het loont om tot het einde te scrollen en te lezen. Helemaal onderin krijg je praktische info en tips voor andere trips.
Dinosaurierpark Teufelsschlucht
Wij startten onze wandeling op de parking van het Dinosaurierpark, dat vlakbij het Bezoekerscentrum ligt, in de gemeente Ernzen.
Voor 11,50 euro (9,50 euro voor kinderen van 4 tot 12 jaar) kan je in dit park 150 levensechte dino’s aantreffen op ware grootte. Dat is vast en zeker indrukwekkend. Vooral als je een kleuter bent die nog niet tot aan de knie van zo’n dinosauriër komt.
Grote opwinding viel af te lezen van de gezichten van enkele kleine kinderen na hun bezoek aan het park.
Wij amuseerden ons aan de ingang, waar een reuzegrote dinokop bij ons voor creatieve uitspattingen en hilariteit zorgde, zoals in dit filmpje van Nena op Instagram. 🙂
https://www.instagram.com/p/BiuG7XQDR0e/?taken-by=nena_maesen
De Duivelskloof of Teufelsschlucht
Op naar de brug en de waterval.
Bij de Toeristische dienst van Irrel had een medewerkster ons verteld over een wandeling van 4,5 km die ook de Teufelsschlucht aandeed. Het was mooi weer die zaterdag. Een korte wandeling was perfect op deze zonnige en warme dag. Maar dat was buiten de ‘Duitse kilometers’ gerekend.
Tijdens de korte wandeling van het Dinosaurierpark naar de kloof, wees niets op de pracht die we weldra zouden aanschouwen. Het was vroege namiddag. In Irrel hadden we ’s middags genoten van broodjes en gebak in een bakkerij tegenover de Toeristische dienst. We waren voldaan en keken uit naar dat moment waarop we de houten brug over de Prüm zouden ontdekken. Zou hij nog mooier zijn dan op die ene foto?
Gaandeweg veranderde het landschap. De vlakte maakte plaats voor hellingen met loofbomen en we merkten de eerste rotsblokken op.
Iets verder liep een pad naar links, naar de kloof. Een lange trap leidde ons naar beneden, de temperatuur daalde gevoelig en wat we ontdekten was ware natuurpracht.
Dit is werkelijk een betoverend gebied. Al die kleuren en patronen, de hoogteverschillen, de sfeer. En om elke hoek wachten nieuwe verrassingen. Want de kloof is slechts het begin van een lang traject tussen en over rotsformaties. Dit is genieten.
Een en al verwondering waren we voor zoveel natuurschoon. Maar het doel van onze wandeling hadden we nog niet bereikt: de brug met de waterval.
Duidelijke wegwijzers wezen het pad aan naar de rivier. Maar dat pad was lang, heel lang. Iets zei ons dat er een loopje genomen werd met de afstanden. We verwachtten achter elke bocht de waterval te horen. Het was warm en onze energie was geslonken.
We waren niet de enigen die de afstanden op de wegwijzers in twijfel trokken. Rondom ons vingen we gelijkaardige bedenkingen op van andere wandelaars.
Zo ook van een Nederlandse man, op stap met twee jongens en een klein meisje. De ene jongen, ik schat hem een jaar of 11, merkte op dat de kilometers op de wegwijzers niet juist waren. Waarop de man antwoordde: “Nee joh. Dat zijn gewoon Duitse kilometers. Die zijn langer.” 🙂
Maar ons geduld werd uiteindelijk beloond na een zware afdaling. Daar lag de brug. De donkere, houten brug. Compleet met dak en graffiti.
En eronder stroomde de rivier. Hier en daar kabbelde hij over rotsblokken. Een enkel stroomversnellinkje ook. Maar waar was die waterval?
Na al die natuurpracht op de heenweg, waren we wel teleurgesteld in wat we hier beneden ontdekten. Een brug die wel mooi was en een rivier die er wel uitnodigend uitzag. Maar er miste iets. Die waterval misschien?
En er wachtte ons nog een pittige wandeling, terug naar de parking. Het eerste stuk, die duivelse helling op, was zwaar, heel zwaar. We waren moe, dorstig en een beetje kribbig. Hadden we geweten wat we zouden aantreffen beneden aan de rivier, dan hadden we dit stuk overgeslagen. Dit was een anti-climax.
Als we aan de rivier gestart waren, en het pad naar de kloof gevolgd hadden, dan was de kloof de apotheose geweest van onze tocht.
Maar niet getreurd want het pad terug was weer even mooi. We ontdekten weer andere details en waren weer even verwonderd. En na afloop trakteerden we onszelf op een drankje op het terras van het Naturparkzentrum. Kilometers op de teller: meer dan 9.
Dit is zo’n plek waar we zeker nog eens naar terugkeren. In de herfst misschien, als de bladeren van de loofbomen weer mooi kleuren.
Overnachten deden we in B&B Die alte Scheune in Manderfeld, juist over de grens in België. We sliepen er heel goed en werden ’s morgens verwend met een lekker en uitgebreid ontbijt door gastheer Bruno. Dit logeeradres lijkt ons ook ideaal voor groepen omdat de verschillende kamers uitgeven op een centraal gedeelte. Beneden is er een eetruimte met een goed uitgeruste keuken, boven een salonnetje. Gezellig en mooi.
Praktisch
Adres
Naturparkzentrum Teufelsschlucht, Ferschweilerstraße 50, 54668 Ernzen
GPS-coördinaten
Naturparkzentrum (bezoekerscentrum): N 49° 50.8217‘ E 6° 26.1164‘
Teufelsschlucht: N 49° 50.7232‘ E 6° 26.4195‘
Iets eten en drinken kan in het Naturparkzentrum, vlakbij het Dinosaurierpark, bij mooi weer op het terras. Je bestelt je drank in de winkel van dit bezoekerscentrum.
Overnachten: 80 km van Ernzen ligt Manderfeld (Oostkantons). Wij logeerden op de terugweg in B&B Die alte Scheune. Een echte aanrader! Adres: Merlscheid 60, 4760 Manderfeld (Büllingen).
Op zoek naar meer?
Wil je jouw bezoek aan de Eifel combineren met enkele dagen Saarland? Lees dan zeker mijn eerdere blogberichten over enkele mooie plekken in deze regio.
Lente in Saarland – blik op de Saarschleife
Lente in Saarland – natuur en een vleugje geschiedenis
Lente in Saarland … wandelen in Wadern
En wil je een kleine oversteek maken naar de Franse Moezelstreek, dan kan dit jou misschien wel bekoren:
Franse charme in Sierck-les-Bains
Deel gerust je reacties, tips en ervaringen in deze blog of op mijn Facebookpagina.
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.