Herfst in het Arboretum

Eén van de moeilijkste handelingen die leiden tot een nieuw blogbericht, vind ik het kiezen van de foto’s. Welke foto’s geven het best weer wat ik wil beschrijven? En plaats ik die allemaal? Of zijn het er te veel… welke foto’s moeten er dan absolúút in? En welke foto plaats ik helemaal bovenaan… Bij dit bericht was het niet anders. Veel wikken en wegen. De foto bovenaan staat daar niet omwille van zijn goede kwaliteit (het beeld is te onscherp), maar omdat hij mij doet denken aan een impressionistisch schilderij. Op een mooie herfstnamiddag, de zon was net door de wolken gebroken, alleen vogelgeluiden op de achtergrond, een rustig wateroppervlak, geel en rood verkleurende bladeren… ’t Was een heerlijk moment op een prachtige plek.

Een prachtige plek in het Arboretum van Bokrijk. In Bokrijk zelf noemen ze dit ‘een museum voor bomen en struiken’. Een museum met hier en daar levensechte schilderijen, voeg ik daar graag aan toe 😉
Had je nog nooit van het Arboretum van Bokrijk gehoord? Dat kan best, want het is veel minder bekend dan dat andere museum in Bokrijk, het Openluchtmuseum.
Dan kan je nu een gaatje in je cultuur dichten… En er eens op bezoek gaan, als je er in de buurt bent.

Ik herinner me de dag nog goed waarop we met de klas van Geel naar Bokrijk reden om er bomen en struiken te gaan determineren. Determinatie was een belangrijk onderdeel van onze cursus plantkunde. Dat we daarvoor speciaal naar Bokrijk reden, verraste mij wel want ik dacht dat ik in mijn jeugd alle hoeken van het domein had verkend, en waar was dat Arboretum dan? Eén grote hoek duidelijk over het hoofd gezien dus…

Sinds die dag oefent het Arboretum een grote aantrekkingskracht op me uit. Ik móet er regelmatig eens heen. Ongeacht het seizoen, ongeacht het weer. Ik heb dit museum door de jaren heen zien veranderen, voller zien worden, kleurrijker ook. Het is er heerlijk rondstruinen, verdwalen tussen de bomen, over houten paadjes, over dikke kasseien in het water. In de bomen en struiken, op en onder het water, als je goed kijkt en luistert, hoor je het leven dat zich daar schuilhoudt.

Water stroomt, loopt en stagneert. In grote en kleine vijvers, door brede en smalle beken. Stevige (wandel)schoenen zijn aangeraden, want na regenval kunnen de paden wel eens modderig zijn.

Doorheen het Arboretum staan er veel houten banken verspreid. En je vindt er ook enkele houten priëlen, waaronder je kan gaan schuilen tegen regen (of tegen felle zon).

In het begin van de lente, als bomen en struiken uit hun winterrust ontwaken, is het Arboretum op zijn mooist. En tijdens dit moment van het jaar, nu de bladverliezende bomen hun mooiste kleuren tonen en herfstbloeiers hun intrede doen. Ook vruchten en bessen dragen bij tot een kleurrijk geheel.

Eén van mijn favoriete bomen is de Tulpenboom (Liriodendron tulipifera). In de zomer valt hij op door zijn omvang (het zijn vaak heel imposante bomen) en door zijn blad, dat een heel afwijkende vorm heeft. Op de rechtse foto zie je een klein exemplaar (1,5 m hoog). De bladeren verkleuren in de herfst van groen naar felgeel.
In het Arboretum staan deze bomen tussen grote wolken van pluimhortensia’s. Een mooie combinatie.

Nog enkele planten die me tijdens mijn laatste wandeling door het Arboretum opvielen:

• de Himalayalelie of Reuzenlelie (Cardiocrinum giganteum) met zijn opvallende zaaddozen,
• de Schijncamellia (Stewartia pseudocamellia): hij bloeit tijdens de zomermaanden, maar de warme oktobermaanden hebben een nieuwe bloei-impuls gegeven aan de plant,
• de foto rechtsonder toont de bloeiaar van de slangenwortel (Calla palustris), waaraan nog een aantal (giftige) roze bessen vastzitten.

Praktisch:
Meer info en tips over Bokrijk vind je in mijn bericht Tussen bomen en water.
Op bordjes verspreid over het domein, staat het Arboretum aangegeven.