In een vorig blogbericht schreef ik over het arboretum van Gedinne. Daar waar de boomkruinen minder dicht waren en het zonlicht beter tot de bosbodem kon doordringen, groeiden allerlei plantjes.
Op een halfbeschaduwde plek op een pad reikten boterbloemen met hun lange stengels naar de zon. De gele bloempjes vingen niet alleen het weinige zonlicht op maar ook kleine insecten op zoek naar voedsel of rust.
Macro
Door de macrolens ontdekte ik details die ik met het blote oog met moeite kon waarnemen. Toen ik de foto’s van de boterbloempjes thuis op mijn computer bekeek, viel me op hoe mooi de kleuren waren en hoe zacht het licht op de achtergrond.
In het vorige blogbericht zouden deze drie foto’s opgegaan zijn in het geheel. Daarom geef ik ze hier een plek.
Tijdens het maken van deze beelden viel er weinig licht op de lens. Ik gebruikte geen statief en heb de beelden vele malen uitvergroot. Daarom is er veel ruis op de beelden, maar dat doet naar mijn gevoel niets af aan de sfeer.
Deze foto’s roepen bij mij een gevoel op van verstilling en geborgenheid.
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.