Een gemeen virus heeft vorige week toegeslagen. Het leek op een stevige verkoudheid, met veel gesnotter en hoestbuien, maar van eerdere verkoudheden kan ik me niet herinneren dat die zo’n impact hadden. Mijn concentratie was ver zoek, alles ging heel moeizaam vooruit, koude was absoluut te vermijden, vermoeidheid was mijn trouwe gezel.
Veel van de plannen die ik gemaakt had, werden on hold gezet, in afwachting van betere dagen. Ik wou wel actief zijn maar werd voortdurend teruggefloten. Want hey, er werd hier hard gevochten tegen een onzichtbare vijand en daar moest alle beschikbare energie voor ingezet worden.