Het tweede bericht in de reeks ‘Iedereen verwonderaar’ wou ik graag cadeau doen aan Hans Stockmans. Ik ken Hans al een tijdje. In 2016 las ik op zijn website dat hij zichzelf zag als een ‘verwonderaar’. Dat intrigeerde mij. ‘Was ik zelf ook een verwonderaar?’ vroeg ik mij af. De plannen voor deze blog over verwondering bestonden toen al maar ik zou ze pas later dat jaar uitwerken. En toen ik met deze reeks startte, kon ik niet om Hans heen.
Starten met de reeks ‘Iedereen verwonderaar’, daar droomde ik al heel lang van. De start schoof ik echter altijd maar voor me uit totdat ik, tijdens de voorbereiding op een gesprek met Kristof Bleus, bij Villa Basta, zijn website bezocht. “Plaats maken voor verwondering” las ik daar, en ook: “Het schoonste speelt zich altijd net onder je neus af.” En toen wist ik het: Kristof was de geknipte persoon om die lang geplande reeks te openen. Ik heb hem niet hoeven te overtuigen want hij was onmiddellijk gewonnen voor het idee. En hij koos voor een interview, dat ik mocht uitschrijven.