Als je in Haspengouw woont, of in een andere streek met veel fruitboomgaarden, dan ben je vertrouwd met de vele toeristen die in het voorjaar de bloesempracht komen bewonderen.
Als je houdt van courgettes, dan ken je zeker wel de grote, gele bloemen van de courgetteplant. En misschien hou je, net als ik, wel van die aparte, fluwelige smaak van courgettebloemen…
Als je je eigen groenten kweekt, in je tuin of op je terras, dan herken je de (soms onopvallende) bloemetjes van tomaat, komkommer en paprika, en van peulvruchten zoals erwten (op de foto hierboven) en bonen.
Hier geldt telkens: zonder bloemen, geen vruchten.
Heb je al eens een krop sla laten doorschieten, of een lente-uitje over het hoofd gezien? Eerder schreef ik al dat mijn man en ik een vrij wilde tuin beheren. Dus ja, ik ‘vergeet’ al eens iets op te ruimen, en ik experimenteer ook graag. Sinds ik ontdekt heb dat ik groenten een ’tweede leven’ kan geven, oogst ik niet meer alles. Het resultaat is voor ons niet altijd mooi of lekker, maar we trekken er wel veel vliegende en kruipende insecten mee aan, die misschien ook weer een aanwinst zijn voor onze tuin.
Lente-uitjes die je in de grond laat steken, groeien uit tot stevige planten met grote, puntige bladeren. Na een tijd verschijnt er een stevige stengel met daarop een bloemknop. Van de bolvormige, witte bloem die daaruit voortkomt, kan je nog wekenlang genieten.
Vorig jaar liet ik een aantal radijzen staan. Die bleven maar groeien en aandikken. Iets later verschenen er ook stengels met witte bloempjes, die al vlug druk bezocht werden door koolwitjes. En nog later verschenen de zaaddozen.
Het spreekt voor zich dat ik ook dit jaar enkele radijzen ongemoeid liet. Zowel de bloemen als de zaaddozen van de radijs zijn (rauw) eetbaar. Ze smaken een beetje pittig.
Een experimentje dit jaar: op een beurs ontdekte ik zaad van ‘Chopsuey greens – Shungku’, een bladgroente geschikt voor wok en salades. Twee planten hebben het slechte weer in het voorjaar overleefd en trakteren ons nu op vrolijke, zonnige bloemen. De bloemen zien er niet zo eetbaar uit, maar ze zijn het wel. De oosterse naam van de plant klinkt chic, in België en Nederland noemen ze hem ‘gewoon’ Gekroonde ganzenbloem.
Radicchio (cichorium intybus) ontbreekt nooit in onze tuin. Een rijtje planten waar we vorig jaar meermaals van geoogst hebben, heeft de winter goed doorstaan en heeft in het voorjaar lange, stevige stengels gevormd, waarop al maandenlang ’s ochtends felblauwe bloemen verschijnen. ’s Namiddags zien de planten er mistroostig uit. Van de bloemen blijft er dan niet veel meer over. Even geduld oefenen, en de volgende ochtend zijn de struiken weer een lust voor het oog. Ook deze bloemen zijn eetbaar.
Nog een tip: wil je wel bloemen, maar heb je liever dat planten zich niet uitzaaien? Knip uitgebloeide bloemen dan tijdig weg of laat het zaad niet rijpen.
Dit zijn maar een aantal voorbeelden. Heb je zelf ook voorbeelden of tips? Dan mag je ze hier delen met mij en de lezers van mijn blog.
