In december 2020 nam ik me voor om vaker ‘ja’ te zeggen op voorstellen van anderen, om mezelf meer open te stellen voor nieuwe ervaringen. Ik heb er werk van gemaakt.
Op deze laatste dag van het jaar lijst ik die ‘eerste keren’ op waar ik nog regelmatig, met veel plezier, aan terugdenk.
Op 4 september 2021 zetten we weer voet op Bretonse grond. Het was onze zevende keer. Voor de vierde keer bezochten we het stukje Côte d’Armor tussen de steden Perros-Guirec en Saint-Brieuc. We hadden zo veel gezien tijdens vorige bezoeken en anderzijds nog niets. Bijna alles viel nog te ontdekken en te ervaren. We hadden hiervoor zes dagen de tijd. Veel te weinig.
Bovenaan ons lijstje stond een bezoek aan de abdij van Beauport, een middeleeuwse site die al eeuwenlang bezoekers ontvangt.
De foto’s in dit blogbericht zijn van Stef en van mezelf.
Boterbloem
In een vorig blogbericht schreef ik over het arboretum van Gedinne. Daar waar de boomkruinen minder dicht waren en het zonlicht beter tot de bosbodem kon doordringen, groeiden allerlei plantjes.
Op een halfbeschaduwde plek op een pad reikten boterbloemen met hun lange stengels naar de zon. De gele bloempjes vingen niet alleen het weinige zonlicht op maar ook kleine insecten op zoek naar voedsel of rust.