Categorieën
LAW RivierPark Maasvallei

RivierPark Maasvallei – noordelijke helft – de 8 mooiste plekjes

Midden juli 2022 bewandelden Stef en ik de noordelijke helft van de langeafstandswandeling RivierPark Maasvallei. Eerder schreef ik al over de voorbereiding en deelde ik tips voor als ook jij eropuit wilt, te voet of misschien wel met de fiets.

In dit blogbericht deel ik de 8 mooiste plekjes op deze wandelroute met jou. ’t Is te zeggen: de plekken die mij het meest verrasten door hun diversiteit en schoonheid.

De foto’s in dit bericht zijn van Stef en van mij.

Hoe schoon is de Meynekomplas in Aldeneik!

Drie etappes door onbekend gebied

Stef en ik bewandelden de noordelijke helft van de langeafstandswandeling in drie etappes. Op vrijdag wandelden we van Roosteren, over Maaseik, naar Wessem, waar we overnachtten in Bed and Breakfast Pont.

Op dag twee keerden we via Nederlands-Limburg terug naar Roosteren. Die zaterdagnacht sliepen we in ons eigen bed (wat een weldaad was voor mijn vermoeide spieren) omdat er nergens nog een plek vrij was die wij betaalbaar vonden. Last minute boeken in de zomervakantie was niet zo’n goed idee.

’s Zondags wandelden we van Roosteren naar de zuidelijker gelegen stad Grevenbicht, waar we het veerpont namen. Via Belgisch-Limburg keerden we terug naar Roosteren.

Tijdens de voorbereidingen van onze tocht besefte ik hoe weinig ik wist van dit deel van de Maasvallei. Zo waren we nooit in Aldeneik geweest, dat nochtans op een boogscheut van het centrum van Maaseik ligt. Wessem zei me niets, evenmin als Maasbracht, Grevenbicht en Laak.

Er lag een hele wereld voor ons open om te ontdekken.

De 8 mooiste plekjes

1. Aldeneik

Een Maasdorpje waar het goed leven is, volgens mij. Mooie woningen, bloemrijke tuintjes, een charmant hotel tegenover de Sint-Annakerk en een onopvallend (historisch) brugje.

Enkele dagen voor we hier passeerden, werden vijf nieuwe erfgoedwandelingen gelanceerd in evenveel Maasdorpen. Thuis had ik de gratis erfgoedapp van Faro gedownload zodat we hier in Aldeneik enkele boeiende historische verhalen konden beluisteren terwijl we onze tocht voortzetten.

Tip: Beluister ook de verhalen op locaties (op of naast de route) in Kessenich, Stokkem en Leut. Voor de erfgoedwandeling van Oud-Rekem is een ommetje nodig. Via de app kan je ook foto’s en filmpjes bekijken. In volgende blogberichten kom ik hier zeker nog op terug.

In Aldeneik ontdekten we ook de idyllische Meynekomplas. Iets verderop zagen we felgroene korenbloemen bloeien tussen de wijnstokken. Wijndomein Aldeneyck lag vlakbij.

In Aldeneik rijpen de druiven in de zomerzon.

2. De Witbeek in Kessenich

Vanaf Aldeneik loopt de route grotendeels over een stuk van het fietsroutenetwerk. Wat een verademing om dan in Kessenich het natuurgebiedje in te duiken, waardoor de Witbeek stroomt. Bij de bron noemt deze beek nog Zwartwater. Het water is wit noch zwart, maar het is een bron van leven.

Aan de waterkant ontdekten we een dier dat leek op een reuzegrote, zwarte rups. Het verliet het water om een halve meter verder onder een struikje op de oever te verdwijnen. De snelheid waarmee dat ging verraste ons. We deden verwoede pogingen om ondertussen een heldere foto te maken van het dier zodat we later konden opzoeken wat het was.

Hoogst waarschijnlijk was het de larve van de (vraatzuchtige) grote spinnende watertor. De larven gaan aan land om zich te verpoppen in een holletje onder de grond en de kans dat je net op dat moment in de buurt bent is klein. Ik ben blij dat wij hiervan getuige mochten zijn. 🙂

We ontdekten deze larve van de grote spinnende watertor in de Witbeekvallei.

Op Youtube vond ik dit filmpje van een larve op zoek naar een geschikte verpopplek.

Naast het wandelpad aan de Witbeek bloeiden dikke bossen wilde bloemen waartussen talloze vlinders heen en weer fladderden. Ik spotte drie koninginnenpages, de eerste die ik dit jaar zag. Telkens weer overweldigen ze me met hun schoonheid.

Op de akker naast het natuurgebied, creëerde een tiksproeier waterstralen die met tussenpozen ook enkele minuten op de bloemen en het pad vielen. We vermeden de straal maar genoten vlakbij wel van de wegschietende waterdruppeltjes. Ze waren heerlijk verfrissend.

In de Witbeekvallei kregen ook de wilde planten een douche.
Oog in oog met boerenzwaluwen in Kessenich.

3. Natuurgebied Koningssteen-Kollegreend in Kessenich


Natuurgebied Koningssteen-Kollegreend wordt beheerd wordt door Limburgs Landshap vzw.

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit subfossiele eiken zag. In Kollegreend zagen we de stammen van een vijftal eiken die naar schatting 2000 jaar geleden in een plaatselijk oerbos groeiden. Ze bleven geconserveerd omdat ze door grind bedolven raakten. Door ontginning kwamen ze weer aan het licht. Het lijkt wel of ze een brand overleefden. Heel speciaal!

Omdat het Maaswater laag stond, konden we rond de Kessenichplas wandelen. Altijd prachtig om een kudde Konikpaarden te mogen aanschouwen. Ten midden van een tiental grauwe ganzen zochten enkele paarden verkoeling in het water van de plas. Dat hadden wij ook wel willen doen.

In Kollegreend spotten we Koninkpaarden.

In Koningssteen stond ik perplex van enkele vreemdsoortige houtsculpturen. Ze waren het resultaat van het betere knaagwerk van bevers die dit gebied bevolken. En er leven ook Galloways. Voldoende afstand houden van grote grazers is noodzakelijk, maar wat als ze niet alleen vóór maar plots ook achter je op het smalle pad staan? Ik had even een bang moment. Stef behoudt gelukkig ook in zulke situaties zijn kalmte.

Tijdens onze wandeling in dit gebied hopten we heel vaak over de landsgrens, langs de grenspalen door. Geen idee hoeveel het er waren. Ik raakte de tel kwijt.

Meer over Koningssteen-Kollegreend én de wandelfolder van het gebied, ontdek je hier.

Bevers veranderen het landschap van Koningssteen.
Jong leven schuilt onder een imposante wilg in Koningssteen.

4. Thorn en het pad naar Wessem

Thorn is ‘het witte stadje’. We waren er al eerder maar wisten eigenlijk niet waarom Thorn die benaming droeg. Nu ontdekten we wat daaraan ten grondslag lag.

Ook andere geschiedkundige feiten vonden we terug op infoborden langs ons pad. Zo lazen we dat vrouwen van adel het meer dan  800 jaar lang voor het zeggen hadden in Thorn. De stad was welvarend en had zelfs haar eigen munt.

Ergens in het centrum raakten Stef en ik weer van de route af. Misschien had ik mij toch te fel laten meeslepen door al die weetjes. We volgden dan maar mijn neus en stonden vlug weer op de wandelroute.

Het pad richting Wessem, langs de Thornerbeek, is fijn om te bewandelen. Achter de gebouwen van Wienerberger strekt zich een groene corridor uit. We wandelden tussen populieren, langs bermen met wilde bloemen (en vlinders) en een groeve waar wel eens oeverzwaluwen zouden kunnen nestelen. Deze zwaluwen werden de voorbije maanden meermaals gespot in de buurt, dus wie weet.

De paarse bloemen naast ons pad worden druk bezocht door bijen, zoals de bloemen van dit knoopkruid.
Plaatselijke fauna in RivierPark Maasvallei.
Bossen grote kattenstaart zorgen voor paarse accenten in de ruigtes.

5. Anna’s Beemd

Een gebiedje waar het bosrijk is en heerlijk wandelen. Boten mogen hier voor max. 3 nachten aanmeren aan de groene oevers. Lijkt me heel fijn om te doen, als we een boot hadden.

6. De stuw van Linne

De route tussen Wessem en Stevensweert is er een van bruggen, stuwen en sluizen.

Boven de stuw van de waterkrachtcentrale in Linne ligt een prachtige brug. Het is alsof ze hier de rode loper hebben uitgerold voor fietsers en wandelaars. Een mooi uitzicht heb je hier ook.

Let ook op de vistrap met de 17 (!) treden die een hoogte van net iets meer dan 14 meter overbrugt. Ook op het pad voor en na de brug is het fijn wandelen

Mooie fiets- en wandelbrug over de stuw van Linne.

7. De Molenplas

Iets buiten Grevenbicht staat sinds drie eeuwen de Hompesche Molen. Vlakbij ligt de Molenplas. Door werken aan de oostkant was eromheen wandelen tijdelijk niet mogelijk en was ook onze wandelroute onderbroken.

De zuidwestkant van de plas is een heerlijke vertoefplek. Ik wil er graag nog eens heen. Er is een Bomenmonument dat bestaat uit rechtopstaande subfossiele eiken (waar hadden we die nog gezien?). Het geheel maakte grote indruk op Stef en mij

Een Bomenmonument met monumenten van 2000-jaar oude bomen.
Subfossiele bomen vind je ook aan de rand van de Molenplas.

8. Heppeneert

Laatste stop: Heppeneert. Thuishaven van Onze-Lieve-Vrouw van Rust, een eeuwenoud beeldje dat links vooraan in de parochiekerk staat. Al vroeg in de 18e eeuw kwamen mensen naar Heppeneert om er hulp en troost te vinden bij Maria, lees ik in de flyer van de parochie.

Ook vandaag de dag is deze plek een pelgrimsoord. In en om de kerk heerst de rust waar we in deze drukke wereld dikwijls te weinig van hebben en nooit zag ik zoveel kaarsjes branden als in Heppeneert. Meterslange rijen, de een boven de ander.

Het laatste stuk langs de Maas liepen we over het Pelgrimspad, tegen de richting in weliswaar, onze blik gericht op de brug die Maaseik met Roosteren verbindt.

Grenshoppen in de Maasvallei.

Op de langeafstandswandeling (en vlakbij) vind je tientallen horecazaken. In een volgend blogbericht deel ik 8 ervan met jou.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Don`t copy text!