Een milde zondagnamiddag voor Pasen. Na een week vol grijze luchten en regen genieten Stef en ik opnieuw van warme zonnestralen. Het is bijna 17 uur als we aankomen in Overbroek, het natuurgebied in het uiterste zuiden van Sint-Truiden. Voor ons zien we de helling van mergel die we op zullen wandelen. Van veraf lijkt het felgroene gras bestrooid met lichtgele confetti.
Sleutelbloemen op de helling
Onderaan de helling in Overbroek kronkelt de Herk door het landschap. Het water borrelt en kletst over de keien. Pollen kroos geven het richting. In de bomen rondom ons fluiten vogels. Een groene specht lacht luid.
Op de helling bloeiden tot voor kort duizenden wilde narcissen, hun trompetjes gericht naar het dal. Hier en daar staat nog een toefje in bloei, aan de bosrand spotten we nog een partij. De rest trekt zich stilaan terug.
Nu gaan de slanke sleutelbloemen met alle aandacht lopen. Ze zijn van een ander geel en lijken schuchterder, met hun naar beneden gerichte kelkjes.
Sint-Pieter liet ooit zijn sleutelbos vallen en waar de sleutels de aarde raakten, ontkiemden sleutelbloemen. Zegt men. Zelfs wie niet gelooft in deze hemelse tussenkomst, kan bekoord worden door de schoonheid van de sleutelbloem.
Voorjaarsbloeiers in het hellingbos
Ik ben graag in Overbroek. Ik geniet ervan om op het houten bankje te zitten, onder de grote eik, en uit te kijken over het landschap.
Euforische momenten hier zijn me niet vreemd maar vandaag ben ik helemaal overweldigd door de pracht van de voorjaarsbloeiers in het hellingbos. Vriendin Cindy had me er zopas nog vol enthousiasme over verteld. Toch had ik dit niet verwacht, die emoties die me overspoelen bij het zien van al dat moois. Soms overtreft de realiteit de verwachtingen.
De botergele sterretjes van het speenkruid, stralend boven hun groene blaadjes. Ze vangen de zonne-energie, nu het nog kan, voordat de schemer valt.
De look-zonder-look(jes), klein van stuk hier, de witte bloempjes nog vast tegen elkaar in de knop.
De paarse maartse viooltjes, ook op hun best in april.
Die prachtige bosanemonen, de bekroning van menig bostapijt.
Zoveel frêle schoonheid, ik wil haar vatten. Maar woorden en beelden zijn slechts een afspiegeling.
Ik wil hier blijven tot de avond valt en morgenvroeg terugkomen, om nog meer te zien, nog meer details te ontdekken. Eigenlijk wil ik hier gewoon wonen, totdat de bloemen vervagen en het groen weer de overhand neemt.
Hier mogen wandelen, dit mogen aanschouwen, en dat zo dicht bij huis … ik voel me bevoorrecht.
Ontdek meer over natuurgebied Overbroek in Streek-GR Haspengouw – Van Mielen tot Bovelingen.
Combineer je wandeling ook eens met een bezoek aan aangrenzend natuurgebied Egoven. Dat is waterrijker en zeker zo mooi. Met wat geluk spot je er een ijsvogel, zoals ik deed vorige zomer.
Meer info over de natuur en wandelroutes in Overbroek en Egoven vind je op de website van Natuurpunt.
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.