Op de zondag voor Kerstmis wandelden Tina en ik van Hoepertingen naar Gelinden. Het was het laatste stuk van deze doorsteek van de Streek-GR Haspengouw. Hij bracht ons helemaal van het centrum van Kortessem naar dat van Gelinden. Van Noord naar Zuid, door rustige kerkdorpen en mooie natuurgebieden.

Helsheaven, de zwevende kapel aan de Romeinse Kassei.

Goed uitgerust op pad

Zondagochtend in Hoepertingen. De wolken wijken langzaam voor de ochtendzon. Het belooft een mooie dag te worden met zachte temperaturen.

Vandaag zijn we extra goed uitgerust voor onze wandeling. Dankzij een overlevingspakketje dat ons toegestopt werd door vrienden. Een extra versnapering voor onderweg, mochten we verloren lopen en door onze voedselvoorraad heen zijn als een nieuwe honger zich aandient. Hoe lief! 🙂

Kerstkrans op een deur van de Sint-Vaastkerk in Hoepertingen.

Kerst in Haspengouw

Vandaag wandelen we door straten geflankeerd door verlichte kerstbomen. Langs huizen met wintertafereeltjes achter ramen en in portalen. Langs fonkelende kerststerren en kransen van groen. En we passeren een kerststal, bewaakt door twee vervaarlijk uitziende bodyguards.

Over vijf dagen is het Kerst. Al die lichtjes en lintjes dragen bij aan het kerstgevoel tijdens deze wandeling. We mijmeren over kerstmarkten en Tina droomt hardop over een lekkere warme choco onderweg.

Mariagaarde

Eén van de eerste bijzondere gebouwen die we passeren is kasteel Mariagaarde in Hoepertingen.

Ik heb mooie herinneringen aan dit kasteel. Aan bezinningsdagen met de klas van het vijfde. Een nieuw samengestelde klas waarin ieder zijn plaats nog zocht. Dat was best heftig soms. Maar in kasteel Mariagaarde kwamen we tot rust. Daar was er ruimte voor gesprekken.

Sommigen vonden het ook griezelig ’s avonds, in dat oude kasteel met zijn lange, lange gangen.
Onze leraar bezorgde ons op een avond de schrik van ons leven toen hij kwam spoken in de leefruimte. Het was even schrikken en daarna lachen, onbedaarlijk lachen. De spanning was op slag geweken. 🙂

Vandaag lijkt Mariagaarde verlaten. De kloosterzusters zijn vertrokken, het kasteel met zijn park werd verkocht.

Van Rijkel naar de Romeinse Kassei

Aan de overkant van de steenweg van Sint-Truiden naar Tongeren wandelen Tina en ik tussen de boomgaarden. In Rijkel duiken we een lange holle weg in. Net ervoor hebben we een glimp opgevangen van het kasteel in het dorpscentrum.

Grote knotwilgen flankeren deze holle weg.

We wandelen de heuvel op. Op de kruising staart een jonge koe ons nieuwsgierig aan. Even maar want wat meer aandacht vraagt is het voer in de hoek van de weide.

We staan nu op de Romeinse Kassei. De Romeinen zouden het tracé voor deze weg aangelegd hebben, meer dan 2.000 jaar geleden.

Deze heirbaan doorkruist het Zuid-Limburgse landschap. En het stuk nabij Helshoven is ideaal voor een mooie wandeling of fietstocht. Want als je van Rijkel of Brustem komt, passeer je hier achtereenvolgens Helsheaven, de mooie dorpskern van Helshoven met de kapel én de Tjenneboom.

Zweven boven het landschap in Helsheaven

Helsheaven, de kersenhouten kapel met signatuur van Frits Jeuris, zweeft boven het landschap op een Truiense heuveltop. (Zie foto bovenaan dit bericht).
Als je met de fiets van de dorpskern van Helshoven komt, wacht je een pittige klim naar dit kunstwerk. Maar eens boven is de beloning groot: je krijgt er een zicht op het prachtige landschap van Borgloon en Heers.
Mocht je eeuwen terug in de tijd kunnen reizen, dan zou je ontdekken dat deze plek ooit verre van idyllisch was.

Na een kort bezoek aan de zwevende kapel dalen Tina en ik de heuvel af richting Helshoven. Net voor het kruispunt in het dorp kunnen we niet weerstaan aan de blikken van een handvol ezels in een boomgaard. Eentje smeekt om aandacht (of dat geloven we graag) en hij of zij laat zich uitvoerig strelen.

Tina en een van de ezeltjes in Helshoven.

Op pelgrimage in Helshoven

In het dorp is ’t Hels ijsje nog gesloten (helaas).
Aan de overkant staat de 13^e-eeuwse kapel van Helshoven, vele eeuwen lang een bedevaartsoord. Tot begin vorige eeuw bevond zich achter de kapel een kluis mét kluizenaar. De laatste kluizenaar van Helshoven werd vereeuwigd in het kleine beeld achter de kapel.

Ik vind dit een mooie plek met een ietwat hemelse sfeer.
Komt het door de vele pelgrims die hier door de eeuwen heen passeerden? Of door het beeld van paus Johannes Paulus II met de opgeheven arm, waardoor het lijkt of je tijdens het voorbijwandelen zijn zegening ontvangt?

Ter nagedachtenis aan Tjenne

Tina en ik wandelen verder over de Romeinse Kassei, tussen akkers en boomgaarden. En langs een weide met poelen waar libellen en kamsalamanders zich thuis voelen.

Boven op de heuvel, aan de viersprong, staat de Tjenneboom, een witte abeel wiens naam verwijst naar ‘Tjenne de heks’. Tjenne (Johanna Machiels) was een dame die zichzelf kon veranderen in een kat, zo geloofde men. Ze was de verpersoonlijking van het kwaad volgens de 17^e-eeuwse autoriteiten. Kwaad dat uitgeroeid moest worden op de brandstapel op deze heuveltop. En zo wachtte Tjenne een gruwelijk einde.

Naast de imposante boom werd in 2004 een kunstwerk ingehuldigd van Gerard Moonen dat symbool staat voor verdraagzaamheid.

De wegwijzer op de wandelboom vlakbij wijst naar rechts, richting Mettekoven. Onderweg pauzeren we op een heuvelflank, in een stalletje met panoramisch zicht.

De wandelboom aan de Tjenneboom wijst ons de weg.

Als dromen uitkomen

Op het Mettekovense dorpsplein zijn alle picknicktafels en banken bezet, merken we op. Picknicken lijkt weer hip, zelfs op frisse winterzondagen.

Na Mettekoven komen we op wegen die mij onbekend zijn. Hier stapelen de verrassingen zich op. Het pad langs de beek (met de picknickbank), het traject door het jonge bos, de mooie holle weg met de mergelwanden.

En de warme choco!

Want de geur van frietjes en de vrolijke klanken van een kerstliedje leiden ons naar een foodtruck waar chocolademelk en glühwein te krijgen zijn. Hoe heerlijk om onze handen rond een bekertje warme drank te kunnen vouwen. De muziek zorgt voor een instant kerstgevoel.
Tina en ik glunderen. Wat een geweldige verrassing! 😊

Wij zagen de kerstster stilstaan bij de kerk van Klein-Gelmen.

Kerststal in Gelinden, met twee uit de kluiten gewassen bodyguards.

Een uur later eindigen we deze etappe in het centrum van Gelinden.
En het overlevingspakket? Dat bleef onaangebroken. We hebben slechts 14 km op de teller en hebben amper honger. We weken vandaag slechts één keer af van de route. Daar waar een hond luid blaffend over een hek leunde in een smal steegje. Ik was er niet gerust in, dus maakten we even een ommetje.

In Gelinden eindigde onze eerste doorsteek van de Streek-GR Haspengouw. Op 39 km van het startpunt in Kortessem.
Op de derde dag van het nieuwe jaar begonnen we aan een tweede doorsteek, onder een sombere, grijze hemel. Wordt vervolgd.

Over Helshoven en Mettekoven schreef ik eerder al eens een stukje.