Op zondag 26 juli stonden Tina Sauwens en ik aan de start van de zesde etappe van de Streek-GR Haspengouw. In Mielen-boven-Aalst, waar we drie dagen eerder genoten hadden van een mooie zomeravond. Vandaag zouden we het rustig aan doen. Het Hornebos bereiken zou mooi zijn maar als dat niet zou lukken vandaag, dan was het voor een volgende keer.
Vermoeid aan de start
Het besef overvalt mij dat ik deze zondagochtend nergens anders liever zou willen zijn dan hier, op wandel in het Zuiden van Limburg.
Ik ben fysiek moe. Mijn benen voelen zwaar aan.
Gisteren heb ik een wandeling gemaakt in Wibrin langs de Ourthe. Het was een pittige wandeling met veel hoogtemeters. Mijn al pijnlijke beenspieren kregen het nu en dan zwaar te verduren. Maar het was het waard. Het onderweg zijn in dit prachtige gebied, langs het water, te midden van die groene weelde, dat bracht rust.
Ook Tina is vanochtend moe. Daarom besluiten we om het vandaag rustig aan te doen.
Op ontdekking in Mielen-boven-Aalst
We starten in Mielen-boven-Aalst aan het begin van een holle weg tussen de boomgaarden. Deze deelgemeente van Gingelom kende ik tot donderdag alleen van naam. Toch ligt hij maar op een dik kwartier rijden van Wellen.
De eerste kilometers van deze etappe leidden Tina en mij naar het Truierse Gelinden, tussen akkers door en door het Mielense dorp.
Wat me opvalt zijn de vele verkeersborden aan weerskanten van het kruispunt aan de Borgwormsesteenweg. Hier passeerde een eeuw geleden tram 573 van Sint-Truiden naar Hannut. De woning vlakbij het kruispunt herinnert aan de voormalige tramhalte.
Op een stoepbord maakt het cafeetje om de hoek reclame voor zijn huisgemaakte sangria voor 4 euro. Klinkt aanlokkelijk maar we weerstaan aan de verleiding.
Over de helft
In het dorp stoppen we voor woningen met poorten en deuren geschilderd in de verticale groene en witte strepen die zo karakteristiek zijn voor de regio.
We bewonderen de wijnranken met groene druiventrossen, tegen de gevels, en de metershoge klimrozen met heerlijk geurende bloemen. Tina waant zich even in Frankrijk. ?
Het is ook in Mielen dat Tina en ik over de 65 km-grens gaan. De eerste helft van de route is afgelegd. We kijken uit naar de volgende.
Tussen Mielen en Gelinden wandelen we weer tussen akkers en boomgaarden. Graan, aardappelen en bieten wisselen elkaar af. Ook weer zonnebloemen, hun gele kopjes gericht naar de zomerzon.
Groene weelde in Overbroek
Vroege zondagnamiddag. Het is rustig als we de dorpskern van Gelinden doorkruisen.
Zowel Tina als ik waren hier al eerder. We weten wat komen gaat: de steile helling van Overbroek, een natuurgebied dat beheerd wordt door Natuurpunt. Maar eerst passeren we een rustige picknickplek tegenover de begraafplaats. En ‘n Koud kunstje, een zaak die pas op 15 mei de deuren opende. In het aanbod: ambachtelijk ijs en patisserie. Wij passeren er ruim voor het openingsuur, helaas!
Het is heerlijk wandelen op de routes van Verborgen Moois Overbroek – Egoven. Overbroek is prachtig in het voorjaar, als wilde narcissen de helling geel kleuren en in het bos de bosanemonen bloeien. Ik schreef er ooit dit blogbericht over: Op zoek naar voorjaarsbloeiers in Gelinden.
Groen overheerst in Overbroek op deze zomerdag (zie foto bovenaan dit bericht). Dat en de vele zomerbloemen. Ook in dit jaargetijde is dit een heerlijke plek.
Gezeten op een bankje op de helling overschouwen Tina en ik de wereld.
Stilte in een groene oase
Boven op de mergelheuvel treffen we grote kaardebollen aan in de rand van een akker. Ik vind dit prachtige planten. Op hun stekelige bloemhoofden bloeien ’s zomers vele kleine, paarse bloempjes die erg in trek zijn bij insecten.
We wandelen verder richting Hornebos (Heers) door een gebied dat Tina noch ik ooit eerder verkenden. Het is een groene oase tussen Gelinden en Mechelen-Bovelingen. Een waterrijk gebied dankzij de Herk, Molenbeek en Fonteinbeek.
Het soms smalle pad slingert langs het water, tussen hoge bomen en struiken door. Zoete en kruidige plantengeuren hangen in de lucht.
We horen een enkele vogel zingen en verder alleen het ruisen van de bladeren in de bomen. Op één plaats treffen we een pol vergeet-me-nietjes aan. Moerasvergeet-me-nietjes? Misschien, want volgens de info in het wandelplan van dit gebied komen die laatste hier veel voor.
Saved by the bell!
De vermoeidheid begint te wegen. Nog enkele kilometers tot aan het Hornebos. Te midden van al dat groen horen we plots het belletje van een ijskar. Onze tred wordt weer even wat lichter.
Het geluid blijft nabij, ook als we het dorp inlopen. Onze hoop groeit. En alsof het zo moest zijn, zien we dan de ijskar staan. Om de hoek, op onze route.
Glace Liske – Glace artisanale. De dame die het ijs schept, verhuisde als kind samen met haar ouders naar een gemeente over de taalgrens. Nu is ze 64 en verkoopt ze haar ijs hier in haar geboortedorp. ’s Ochtends draait ze het ijs, om 13u30 gaat ze ermee de baan op.
Ik vind het fijn dat mensen als zij spontaan hun verhaal met ons delen. En Tina deelt mijn gevoel. Het ijs smaakt eens zo goed nadien. En het geeft ons nieuwe energie.
Op de picknickplek aan de dreef van het kasteel van Bovelingen ( aan de rand van het Hornebos) beëindigen we onze wandeling. Toch nog 13 km op de teller.
Voetnoot: de infopaaltjes in het landschap (zie foto 2) maken deel uit van de fietstocht ‘van akker tot bakker’.
De volgende etappe leidt Tina en mij door het Hornebos, over de taalgrens en weer terug, richting Heers-centrum. Dat is voor later deze week.
Dit is het zesde bericht in de reeks ‘In het spoor van de Streek-GR Haspengouw’. Dit en andere berichten bundelde ik op de pagina In het spoor van de GR. Ook nieuwe berichten voeg ik hier toe. Zo hoef je niets te missen.
Één reactie op “Streek-GR Haspengouw – van Mielen tot Bovelingen”
[…] Ontdek meer over natuurgebied Overbroek in Streek-GR Haspengouw – Van Mielen tot Bovelingen. […]
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.