Categorieën
Natuur

Lentestukjes van vroeger en nu

De lente roept herinneringen op, aan warme lentedagen in een ver verleden.

Wilg

Met hun lange, buigzame twijgen vol fris limoengroen blad zijn treurwilgen voor mij herauten van een nieuwe lente.

Ik herinner mij een mooie dag bij mijn grootmoeder. In de hoek van het rechthoekige lapje grond naast haar huis, stond een treurwilg. Met twijgen die, als lang haar, voorovervielen en reikten naar het gras. Sterke twijgen die, als je er enkele bundelde, het gewicht van een kind verdroegen.

Ik herinner me hoe verleidelijk het was als kind, om aan die twijgen te gaan hangen. Om heen en weer te slingeren, als Tarzan in het oerwoud of eerder als een klein, ondeugend aapje.

Op die mooie, zonnige dag grepen twee vriendjes en ik om beurten naar de twijgen en zwierden we in het rond. Vol jolijt.

Dat mijn grootmoeder daarna kijfde en mopperde, dat namen we er maar bij. Wij, drie bengels met onze haren en kleren vol kleine beestjes. Beestje die we ongewild uit de boom geschud hadden en die ons nu kriebelden tijdens een verkenningstocht op onze hoofden en buiken.

Daar denk ik soms aan als ik dat frisgroen blad van de wilg zie wuiven in de lentewind.
Ik herinner me slechts die ene keer maar ik denk dat we het vaker deden, stiekem. Omdat het zo plezant was. 🙂


Wilgenboom

Kever

De zon scheen uitbundig op Paasochtend. Om 9 uur stond ik in de achtertuin, met mijn stoffige werkkleren en rubberen tuinlaarzen aan. Klaar voor een volgende tuinwerkdag.

‘s Namiddags schoven witte en lichtgrijze wolken om beurt voor de zon. De tuin zag er anders uit in het gefilterde licht. Meer in harmonie ook dankzij de vele uren wieden en herplanten.

Voor we ons tuingereedschap weer opborgen, wilden we nog vier gaten maken voor heesters die meer ruimte kregen op deze nieuwe plek.

Toen ik het eerste gat groef, lag er op de opgeworpen aarde plots een diertje dat ik sinds mijn kindertijd niet meer in levende lijve gezien had. Een bijna volgroeide engerling.

De vrees van velen! Als je op het net zoekt naar informatie over engerlingen krijg je pagina’s vol over hoe je die larven bestrijden kan.

Ze leven meer dan drie jaar onder de grond en doen zich daar tegoed aan wortels van gras en andere gewassen. Daar dacht ik gisteren ook even aan toen ik deze engerling ontdekte.

Maar toen dacht ik aan de prachtige meikever waarin hij kan transformeren. Dus legde ik hem na een korte, grondige inspectie, in een holletje naast het pad, vlakbij zijn verstoorde leefomgeving.

Ik hoop dat hij deze zomer het popstadium bereikt. En hoe mooi zou het zijn als ik hem volgend voorjaar opnieuw zou zien wanneer hij de grond verlaat voor een volwassen leven in de lucht.

Als tiener vond ik ooit een dode meikever. Hij miste één antenne. Verder leek hij intact. Ik bewaarde hem jarenlang in een klein glazen potje en verwonderde mij vaak over zijn schoonheid.


Engerling

1 mei

Ik herinner me een voorval op 1 mei in Genk, tijdens mijn prille tienerjaren. Bij 1 mei hoorde traditiegetrouw een bloemenstoet met de Meikoningin. Na de optocht verzamelden de praalwagens op een ruime plek. Daar werden de verse bloemen losgemaakt en weggegeven aan de omstaanders. Met wat geluk kon je dan met een arm vol bloemen naar huis.

En ’s avonds was er vuurwerk, achter het (nu oude) gemeentehuis. Met honderden verzamelden we na zonsondergang aan de rand van de grote vijver, op het wandelpad en onder de bomen.

Die eerste meinacht tuimelden bij de eerste knal tientallen opgeschrikte meikevers uit de bomen. Ze vlogen om de hoofden van de toeschouwers en zorgden voor verbaasde gezichten en wapperende handen.

Ik herinner me niets meer van dat vuurwerk. Enkel nog dat beeld van die vele meikevers in het licht ervan.

En hoe geweldig ik dat vond. ?


Wil je meer weten over de levenscyclus van meikevers? Ik voeg hierbij twee links met mooie foto’s.

Tijd voor meikevers – BNNVARA

Soortbeschrijving meikever – Natuurfotografie.nl


Om af te sluiten een bedenking.
Sinds kort heb ik de app ObsIdentify. Daarmee kan ik planten en dieren vlugger determineren. Als ik, na het schrijven van dit blogbericht, uit nieuwsgierigheid de foto van de engerling oplaad in de app, toont de app me dat dit met 100% zekerheid de larve van een neushoornkever is.

Neushoornkevers houden van composthopen en wij hebben er eentje in onze tuin. Zou dus best kunnen … Ik heb nog nooit een volwassen exemplaar gezien van deze kever. Er is ook geen enkele herinnering mee verweven. Hoe dan ook, het was leuk om mijn meikever-herinneringen weer even op te diepen. 🙂

Wordt vervolgd. Misschien.

Tijgerlangpootmug
Volgens de app is dit een tijgerlangpootmug. Prachtig toch?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Don`t copy text!