In Terug naar de Franse kust … Morlaix nam ik je mee naar Morlaix en zijn unieke lantaarnhuizen. Deze regio, Côtes-d’Armor, herbergt nog meer parels van architecturale en culturele waarde. Er is ook heel veel schoonheid te vinden in de natuur. En als je van Bretonse crêpes houdt, dan weet ik een goed adres. ?
La Côte de Granit Rose – Sentier des douaniers
La Côte de Granit Rose is heel bijzonder. In het hart ervan ligt de kuststrook bezaaid met de grote blokken roze graniet waaraan deze regio zijn naam te danken heeft. Majestueuze stenen in alle maten en vormen, recht of schuin, hoekig of rond gepolijst door de natuurelementen.
Wij volgden het kustpad van Ploumanac’h tot aan de laatste bocht voor het centrum van Perros-Guirec. Op dit douanierspad namen infoborden met foto’s van vroeger ons mee naar de tijd waarin dit pad nog ‘leeg’ was en onderhevig aan erosie. Twintig jaar later wordt het pad omzoomd met planten die de biodiversiteit van dit gebied vergrootten, een positieve impact hebben op de fauna en een lust zijn voor het oog van de wandelaar. Je vindt er onder meer heide, kamperfoelie, gele brem en gaspeldoorn terug.
Dit pad wordt druk bewandeld. Wij startten met onze wandeling in de vroege namiddag en liepen toen tussen vele andere toeristen. Enkele uren later, op de terugweg, was de rust weergekeerd.
Op zonnige dagen loop je hier grotendeels in de zon. Het kan er behoorlijk warm worden. Kleine stukken van het pad lopen door parken met bomen. De beschutte baaien nodigen uit tot enkele rustmomenten. En werp onderweg zeker ook een blik op het mooie Kasteel van Costaérès op zijn eilandje voor de kust.
Fototip: tegen valavond, als de zon er haar laatste stralen op laat schijnen, krijgen deze grootse granieten stenen bijzonder mooie roze-oranje tinten.
Les Sept-Îles
Voor de kust van Perros-Guirec ligt een eilandengroep die het oudste Franse vogelreservaat herbergt: les Sept-Îles. De trots van Perros-Guirec is de papegaaienduiker. Met een beetje geluk kan je deze olijke vogels ook spotten tijdens een excursie met de boot. Er zijn meerdere plaatsen voor de afvaart en op voorhand reserveren is noodzakelijk.
Ga je graag voor een echte Bretonse ervaring? Dan kan je meevaren op een oud zeilschip.
Wij maakten de oversteek (nog) niet. Deel gerust jouw ervaringen.
Marais de Quellen
Wie wil wandelen op een rustige plek, ver weg van alle drukte langs de kustlijn, kan in Trébeurden terecht in Marais de Quellen, een natuurgebied dat een waar paradijs is voor vogels. We spotten er weinig vogels maar gekwetter en vogelgezang hielden ons gezelschap tijdens onze wandeling.
Drie Camarguepaarden merkten ons op en volgden ons aandachtig tot we uit hun gezichtsveld verdwenen. Mooie knuppelpaadjes hier, donkere struwelen en vreemde bomen met veel knoesten en kronkels. Frisgroen blad, bloemen van lisdodde, watermunt, oregano en wilde venkel. Een mooi gebied dat je zeker en vast zal verrassen door zijn diversiteit.
Cairn de Barnenez
Op het grondgebied van Bretagne kan je drie grote megalithische sites bezoeken. Eén van die unieke sites bevindt zich in Plouezoc’h, iets boven Morlaix. Volgens de Nederlandstalige folder, die we samen met onze toegangstickets kregen aan de balie, is deze Cairn de Barnenez “Het grootste mausoleum van Europa”. Een ‘cairn’ is “een stenen monument dat graven overdekt” lazen we in dezelfde folder. Dit is een unieke plek, een heiligdom zelfs. En wat een panorama!
Is deze site een bezoek waard?
Misschien niet, als je alles in je eentje wilt ontdekken, al dan niet met het foldertje erbij.
Zeker wel, als je deelneemt aan de gegidste tour. Niet in het Nederlands helaas, maar ik kon aardig wat meepikken van het Frans. Bijkomend voordeel van zo’n gids is dat hij je wijst op de (goed verborgen) symbolen op het monument, die je zelf waarschijnlijk nooit zou vinden. En de verhalen die eraan verbonden zijn, krijg je er gratis en voor niks bij.
Onderweg
Bretonse groenten: in deze vruchtbare regio worden veel groenten gekweekt. Toen ik dit veld met artisjokken spotte moest en zou ik er foto’s van maken.
Locquirec is ideaal voor een strandwandeling. Wij vertoefden er een tijdje tussen de stenen op het strand. In kleine plassen schoten doorzichtige visjes vinnig heen en weer. Heerlijk om de rust en stilte te mogen ervaren op deze plek.
Saint-Jean-du-Doigt: in het hart van deze gemeente vind je een mooi voorbeeld van een ‘enclos paroissial’, de bouwwerken die zo typisch zijn voor deze regio.
Chapelle Saint-Barbe in Berrien. In Berrien ontdekten we per toeval deze contouren van een kapel die in 1955 afbrandde en nooit meer heropgebouwd werd. Mooie details op de muren, zoals ‘putti’, die kleine, mollige engeltjes.
Logies en eetgelegenheden
Tijdens onze rondreis in Bretagne, in 2018, verbleven we op vier adressen.
In het Noorden van Finistère hadden we een kamer in een hotel vlakbij het strand: hotel Le Toëno. Daar verwenden ze hun gasten ’s morgens niet alleen met stokbrood en croissants maar ook met een stukje zeezicht.
Het ontbijt werd elke ochtend in relatieve stilte genuttigd. Daar krijg ik altijd de kriebels van.
Groot voordeel van dit logeeradres in Trébeurden was de nabijheid van de zee, voor de liefhebbers: het duikcentrum, en (voor ons) een Italiaans restaurant waar ze heel smaakvolle gerechten op tafel toverden tijdens de twee avonden dat wij er waren: Al Dente. Die eerste avond vierden we er mijn verjaardag, onder ons tweetjes. 🙂
En last but not least … het adres voor de crêpes. 🙂
Trégastel is een levendig kuststadje dat veel toeristen aantrekt. Van hieruit kan je starten met wandelen langs de kustlijn. Spring voor je wandeling eerst binnen bij Crêperie L’Iriose. Het is een gezellige zaak, klein, met veel hout en kleurrijke decoratie: fuiken, gekleurde bollen, enz. Alles is er heerlijk Bretons, zelfs de muziek én de placemats. ? Stef koos er voor mosselen met frietjes, ik voor een crêpe geflambeerd met de plaatselijke drank. Héél lekker! #happyme
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.