Hot in Houthem

Begin februari lanceerde ik een oproep in Mijn Nederlands avontuur: de start. Ik had het plan opgevat om door Nederland te gaan trekken, in het voorjaar. Afgelopen voorjaar.
En daarvoor nodigde ik mijn lezers uit om dingen te delen. Hun favoriete plekjes bijvoorbeeld, die ik dan zou bezoeken. Dit blogbericht werd dikwijls gelezen maar reacties bleven uit.

En toen werd het maandag 16 juli.

Afgelopen maandag was ik voor een interview, voor mijn zaak Verhaallijnen, in Zuid-Limburg. Later op de dag zou ik Lizette Colaris, een Nederlands schrijfster, ontmoeten. Onze vorige ontmoeting dateerde van eind 2016, tijdens een boeiende workshop over intuïtie. De verkorte versie van het interview met Lizette kan je nu nalezen op mijn website Verhaallijnen.be.

Omdat ik toch in de buurt was, sprak ik ’s ochtends af met een andere Nederlandse dame, Marjo van Gessel. Ik had Marjo enkele boeken beloofd en ze stelde voor om te wandelen en samen te lunchen aan Château St. Gerlach in Houthem, een deelgemeente van Valkenburg. Ik laat me graag verrassen dus stemde ik in.
Marjo is al eerder in mijn blog opgedoken. Ik sprak haar voor het eerst ’s morgens vroeg tijdens het ontbijt in Boekhandel Dominicanen in Maastricht. Het ontbijt waarmee we de Sleepless Sleepover afsloten.

Op 16 juli reed ik over Maastricht naar Houthem. Een heel mooie route over de Zuid-Limburgse heuvels en door charmante, kleine dorpen. In de koffer van mijn auto: de boeken en heel veel fris water want het beloofde een broeierige dag te worden. En dat werd het ook.

Château St. Gerlach

Château St. Gerlach en zijn landgoed maken indruk en bekoren. Enerzijds door de grootte, anderzijds door de details. Verleden en heden, religie en cultuur, ontspanning en stilte, je vindt het allemaal op deze bijzondere plek. En al eeuwen passeren hier pelgrims, onderweg naar Compostela.

Dankzij de Houthemse ondernemer Camille Oostwegel kunnen we nu nog genieten van het landgoed en zijn gebouwen. Hij wilde al in 1979 een luxe hotel-restaurant realiseren op deze plek. Bijna 40 jaar later, en heel wat restauraties en bouwactiviteiten later, is het landgoed een plek met veel faam.
Heb je nog nooit gehoord van Camille Oostwegel? Zijn naam is ook verbonden aan het prachtige Kruisherenhotel in Maastricht en aan Château Neercanne in Kanne.

Trek voor je bezoek aan de site van Château St. Gerlach voldoende tijd uit want er is heel veel om je over te verbazen. Deze site herbergt ook enkele echte pareltjes.

Kunst in en om de kerk

Eén van die pareltjes (of beter parel) is de grote St. Gerlachuskerk, met zijn indrukwekkend orgel, zijn fresco’s en zijn glasramen. De vele fresco’s vormen samen met de barokke details een uniek geheel.
Tijdens ons bezoek was de lucht in de kerk zwaar van de wierook. Ik hou niet van wierook maar ik geef toe dat het in die kerk bijdroeg aan de sfeer.
De zomerzon lichtte de muurschilderingen op. Pasteltinten overheersten en leken zowel muren als plafonds te verzachten.

Hij zou een stuk van zijn leven in een holle eik hebben doorgebracht, de heilige Gerlach. Zijn leven wordt afgebeeld op de kerkmuren. Het schrijn van deze heilige staat midden in de kerk. Eronder: een berg gewijde mergel, waarvan je als bezoeker een beetje mee mag nemen. Zakjes of potjes zijn wel niet voorzien. Een vreemd gebruik misschien? Het stamt uit vroegere tijden toen mensen zand uit het graf van Sint Gerlach meenamen omdat ze het als geneeskrachtig beschouwden.

 

 

De schatkamer naast de kerk is ook vrij toegankelijk, net als de tentoonstellingsruimte. Marjo en ik bezochten de expositie rond een pelgrimstocht naar Compostela. Tekst en kleurrijke schilderijen vertelden het verhaal van een pelgrim die naar Compostela trok in 1992.
Op deze site vind je talrijke verwijzingen naar de St.-Jacobsroute want hij is al eeuwenlang een stopplaats op de route. De tentoonstelling sloot hier mooi bij aan.

De apotheose: de stiltekapel. Eigentijds en indrukwekkend. Muurvullende fresco’s en mozaïeken, bijzonder kleurrijk, fonkelend en schitterend.
Centraal staat de heilige Gerlach. De rivier de Geul kronkelt door het kunstwerk. Een grote regenboog overspant het geheel. Rechtsonder een fossiel van een schelp, weer een verwijzing naar de St.-Jacobsroute. Links de een visioen van Hildegard von Bingen.

Dit werk is overweldigend. Ik wist niet waar ik het eerst moest kijken. Gelukkig kregen we een woordje uitleg van de vriendelijke dame aan het onthaal. Dankzij haar ontdekten we het verhaal achter de vele details in dit kunstwerk.

Nederlands kunstenares Irene van Vlijmen tekende 3,5 maanden aan het ontwerp. Een jaar lang werkte ze, samen met haar man, aan de realisatie van dit kunstwerk.
Zij ontwierp ook het ronddraaiend ei (foto bovenaan) dat voor hoofdgebouw staat en bekleedde het met zo’n 40.000 stukjes mozaïek. Ook een titanenwerk.

Alles is gratis te bezoeken maar jouw vrije bijdrage aan het eind van je bezoek wordt zeker geapprecieerd.

Wandelen door Houthem

Als je dan toch in Houthem bent, dan kan je ook de buurt gaan verkennen. En daarvoor hoef je niet eens ver te stappen.

Marjo nam me mee op een wandeling door Houthem, over paden beschaduwd door boomkruinen, langs rotsen van mergel, langs en over de Geul en weer terug door een weide vol hoge grassen en zomerbloemen.

De Kindervallei

In Houthem liepen we de parking van Adelante op want verborgen achter hoge bomen lag De Kindervallei, een vakantiehuis van het Ronald McDonald Kinderfonds. Een heel mooi initiatief. Gezinnen met een kind dat veel zorg vraagt, kunnen hier vakantie vieren in een van de aangepaste vakantie-appartementen.

De kleurrijke Kindervallei is geïnspireerd door de stijl van Oostenrijks kunstenaar Friendensreich Hundertwasser. Het resultaat is indrukwekkend. Dat lijnenspel, die kleuren. En her en der bomen die uit de muren lijken te groeien. Dit lijkt me een omgeving die de fantasie kan prikkelen en de creativiteit doet opborrelen.

 

 

Wat een mooie vakantieplek, toch?
Je kan de gebouwen van de Kindervallei bezoeken. Maar niet tijdens de vakantiemaanden als alle appartementen volzet zijn. Dan moet je genoegen nemen met de buitenkant, die weliswaar prachtige buitenkant.

Ingendael

We verkenden een stukje Ingendael, een natuurgebied waar de Geul doorheen slingert. Het is er heerlijk wandelen langs de rivier. Aan de rand van een weide spotten we een kudde Konikspaarden met 3 veulentjes.

De temperatuur was ondertussen al flink gestegen. Het was te warm voor een lange wandeling dus liepen we over het beklinkerde Jan Hanlopad terug richting St. Gerlach.
Jan Hanlo ken je vast en zeker van dit stukje poëzie:

 

 

 

Lunchen bij Burgemeester Quicx

Na een wandeling, kort of lang, is de appetijt altijd aangescherpt. Tijd voor een lunch dus. Bij de burgemeester. Want op de site van Château St. Gerlach opende vorig jaar koffiebar Burgemeester Quicx. De zaak heeft een heel mooi terras maar we verkozen een plek binnen, onder het hoge dak. In deze ruimte was het heerlijk fris.

We tuurden lang op de eerder kleine lunchkaart en kozen daarna elk een licht gerecht om onze honger mee te stillen. De gerechten werden geserveerd op houten planken, heel apart. En ze waren heel lekker.
Mooie locatie, lekker eten en vriendelijk personeel. Een aanrader dus.

 

Houthem. Ik zou dit stukje Nederland nooit bezocht hebben, vermoed ik, als Marjo me niet uitgenodigd had. Dus bij deze, nog eens heel fel bedankt, Marjo, voor jouw voorstel om hier af te spreken. En ook voor alle toeristische en andere info die je die dag verstrekte, als insider. Zonder jou als gids had ik veel aparte plekken nooit ontdekt en veel mooie dingen nooit gezien. Zoals de keuken in dat ene restaurant. 🙂

Als jij op pad gaat in Houthem, zal je het zonder Marjo moeten stellen. Daarom hoop ik dat mijn tips jou op weg kunnen helpen. Veel plezier in Houthem alvast.
Jouw ervaringen mag je gerust delen, hieronder, of op mijn Facebookpagina. Dank je wel.