Categorieën
Inspirerend

Muziek en magie

Gitaar en bladmuziek

Er zijn zo van die ochtenden waarop ik om 4 uur ’s morgens al klaarwakker ben. Soms overvalt de slaap me toch weer vlug. Soms komt hij pas weer tegen het ochtendgloren, een tijdje voor de wekker afloopt.
Omdat zo vroeg in de ochtend kleine dingen rap groteske proporties kunnen aannemen en denken piekeren wordt, schrijf ik in gedachten blogberichten. Een tijdje geleden, op een maandagochtend, overliep ik het voorbije weekend en ik herinner me nog dat ik heel veel inspiratie had voor verschillende berichten. De gedachten kwamen vlug en vrij samenhangend voor dit vroege uur. En toen raakte ik het spoor bijster…

Even terug in de tijd, naar maandag 20 november.
Bij het ontwaken lijkt het wel een droom. Ik herinner me nog de grote lijnen, maar niet meer de details en de vlotte zinnen. Stukje bij beetje wil ik terug in die flow komen, in die sfeer waarin het me geen moeite kostte om een goed verhaal op te bouwen. Dat vergt wat tijd want van zodra ik wakker word, wint de rede het weer van het gevoel. Gisterenavond besefte ik dat de juiste muziek de strijd kan doen kantelen. Muziek liep gisteren ook als een rode draad door mijn zondag.

Na een wandeling van een tiental kilometer in het grensgebied van Achel en Valkenswaard streken we met vrienden neer in een restaurant in de buurt. En de muziek daar katapulteerde me helemaal terug naar de jaren 80. De muziek van de jaren 60 en 70 kreeg ik met de paplepel mee maar in mijn 13e levensjaar ontwikkelde ik een eigen voorkeur voor muziek. En al heel vlug bleek Simple Minds helemaal bovenaan te staan in mijn voorkeurslijst.

Het allereerste album dat ik kocht, bij de release in 1985, met mijn lang opgespaarde franken, was hun album ‘Once Upon a Time’. Ik draaide het grijs op de platenspeler thuis. Vijf jaar later kreeg ik de kans om de band te zien optreden in Gent. De opwinding op voorhand en tijdens het concert… De roes nadien… Onvergetelijk.
Tijdens mijn middelbareschooltijd hield ik ook een plakboek bij over de band. Eigenlijk was het een ringmap met plastic insteekhoesjes zodat ik naar hartenlust kon aanvullen en anders indelen. En natuurlijk waren er ook de posters uit de Joepie. Die ik alleen op de binnenkant van de kastdeuren mocht plakken. Reken maar dat die deuren dikwijls openstonden als ik op mijn kamer zat. 🙂

Heel veel liedjes uit de jaren 80 hebben sterke associaties met gebeurtenissen en gevoelens. Logeerpartijtjes met de vriendinnen met muziek die uit de cassettespeler schalde. Grootse concerten zoals Live Aid, die op de tv uitgezonden werden en waar ik, als het mocht, de ganse dag naar keek. Blije momenten, droevige momenten. Als ik er ontvankelijk voor ben, passeert het allemaal de revue. En de herfst leent zich ook perfect voor een beetje melancholie.

Veel liedjes uit de jaren 80 ben ik pas later gaan waarderen. Waarschijnlijk omdat ik ze in mijn tienerjaren niet begreep. Voor Through the Barricades werd Spandau Ballet geïnspireerd door het conflict in Noord-Ierland. Van zodra ik de intro van deze ballad hoor, wil ik alles laten vallen en alleen maar luisteren. Hoe bijzonder mooi en krachtig is dit nummer. Ontroerend ook. Door de compositie, de instrumenten (dat gitaarspel…), die tekst en dan die stem van Tony Hadley. Dit lied is één van mijn all time favourites!
Heel wat jaren geleden trad de zanger van Spandau Ballet op op de markt in Sint-Truiden. Dat was een concert waarop mijn huid het zwaar te verduren kreeg met héél veel kippenvelmomenten. Ik kan uren luisteren naar zo’n stem… Als het concert in een zaal of overdekte ruimte had plaatsgevonden, was de sfeer intenser geweest, denk ik. Maar toch… genieten!

Terug thuis na de wandeling. Afwassen met de radio aan. Op de lokale radio staat zondagavond voor ‘de mooiste ballads‘. Perfect voor een rustige afwas op de laatste avond van het weekend. En dan spelen ze My ruthless queen van de Nederlandse band Kayak. Ik kende het liedje, een beetje, maar heb nooit verstaan wat de zanger zong. Dus heb ik het eventjes opgezocht, op internet. Hoe deden we dat toch in de jaren 80? 😉
Dit lied van bijna 5 minuten is puur drama maar oh zó mooi… Dat doet toch iets met een mens.

Vanochtend kom ik in het boek dat ik aan het lezen ben een lijstje tegen van lievelingsnummers van Lucio, het hoofdpersonage (geboren in 1973). Grappig om te lezen dat daar Through the Barricades ook tussen staat.

Welk lied brengt jou in een oogwenk weer terug naar vroeger?
En wat vind je van deze quote?

Het magische van de muziek is, dat zij erin slaagt ons heimwee te doen krijgen naar iets dat we nooit gekend hebben. (Gilbert Sesbron – Frans schrijver 1913-1979)

 

 

0 reacties op “Muziek en magie”

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Don`t copy text!