Van Elz tot Eltz… aan de Moezel

Dag 2 van ons weekend in de Moezelstreek. Na het ontbijt en een korte wandeling, heen door de hoofdstraat van Bad Bertrich en terug over een bospad langs de rivier, stapten we in de, door de warme ochtendzon al flink opgewarmde, wagen. Vandaag ging het naar Burg Eltz. Als we de Reichsburg al indrukwekkend vonden, dan zouden we zeker en vast overweldigd worden door Burg Eltz, één van de mooiste burchten van Duitsland, volgens sommige bronnen.Deze burcht ligt op een plek waar je niet met de wagen maar wel met de ‘burchtbus’ kan geraken. Maar veel leuker is een wandeling door het Eltzer Wald. Er zijn verschillende routes die je van een parking naar de burcht leiden. Als je net als wij de route neemt vanuit Moselkern, dan staat je een verrassend mooie wandeling te wachten langs de rivier de Elzbach. Deze wandeling wordt ook “De romantische rivier de Elzbach stroomopwaarts” genoemd.
Op Wandelroutes naar Burg Eltz vind je nog meer wandelroutes. Als je je wilt laten verrassen bij een bezoek aan de burcht, raad ik je aan niet verder te kijken dan deze pagina op de website.

Wij parkeerden onze wagen voor het Landhotel Ringelsteiner Mühle. Hier gaat de openbare weg over in een wandelpad. We waren een uurtje onderweg geweest vanuit Bad Bertrich over een weg die de vele meanders van de Moezel volgt. Wat ons opviel was dat de dorpjes met wijngaarden in elkaar overliepen aan de noordzijde van de rivier. Aan de andere kant rezen beboste heuvels op die er van veraf vrij ongerept uitzagen. Het landschap was hier mooi in balans.
Van alle indrukken die we tijdens onze rit naar Moselkern hadden opgedaan, hadden we honger gekregen. En omdat wandelen op een hongerige maag niet zo’n goed idee is, besloten we dan maar om eerst iets te eten op het terras van het hotel.

De zon stond ondertussen al hoog aan de hemel en de temperatuur was mee de hoogte in gegaan. We verlangden naar de koelte die we zouden vinden tijdens onze wandeling tussen de bomen van het Eltzer Wald. Met het oog op die wandeling hadden we baat bij de stevigere gerechten op de menukaart. Flammkuchen (de Duitse variant van pizza), patatjes met spekblokjes en spiegelei, en schnitzel met champignons.
Hoe hoger de temperaturen, hoe meer ik snak naar koude gerechten. Dus werd het voor mij een salade met kalkoen. Wat ik veronderstelde dat een kleine hap zou zijn, bleek een flink uit de kluiten gewassen salade! Een halve krop sla (verschillende soorten), bijna een halve komkommer in dunne schijven, een heel dikke tomaat in partjes, veel schijfjes augurk en nog een mix van koude groenten, alles overgoten met een frisse vinaigrette. En bovenop een flinke berg reepjes kalkoen. Het moet gezegd… het was lekker. Lekker fris en lekker veel. 🙂
Bij het bekijken van de menukaart viel me op hoeveel gerechten met vlees erop vermeld stonden. Ook in andere restaurants die we dat weekend aandeden was het was zoeken naar gerechten zonder vlees. Waarop ik mij de bedenking maakte dat je hier als vegetariër vlug tevreden moest zijn omdat er amper een aanbod was aan vegetarisch gerechten.

De wandelschoenen aan en een rugzak met flesjes water achterop. ’t Was tijd om op weg te gaan naar datgene waarvoor we naar hier gereden waren: de prachtige Burg Eltz. Op wegwijzers langs het pad stond regelmatig aangegeven hoe ver het nog was tot aan onze eindbestemming.
Over de wandeling van slechts 2,5 km deden we meer dan een uur. De reden daarvoor was eenvoudig: we volgden de loop van de Elzbach en de kronkels en stroomversnellingen nodigden uit om af en toe stil te staan bij de rivier. En de bijzondere plantenvegetatie in dit beschermd natuurgebied moest al eens van dichterbij bekeken worden. Of gefotografeerd worden. 🙂

We spotten grote groepen dagkoekoeksbloem. De zwartblauwe rapunzel (die ik tot dan alleen van foto’s kende) troffen we ook her en daar aan. En we zagen ook salomonszegel. Verder heel veel varens en allerlei kleine witte bloempjes.

Het was frisser in het bos dan erbuiten, maar nog altijd warm, en daarom was deze korte wandeling best wel zwaar. Maar wel mooi!

Aan de rand van het bos lag de rivier voor ons te blinken in de namiddagzon. In het ondiepe water zochten kinderen en volwassenen afkoeling.
Ons wachtte nu nog de beklimming van de trap naar de burcht. Ons doel was in zicht.

De meeste burchten werden vroeger op heuveltoppen gebouwd, zoals de Reichsburg in Cochem. Zie Wijn & andere geneugten… aan de Moezel
Burg Eltz is een ‘specialleke’. Hij werd gebouwd in het dal, op een hoge rots, en op een handelsroute. De bewoners konden op deze manier tol heffen op handel die hier passeerde.

Deze 850 jaar oude burcht is opgebouwd uit 8 woontorens, waarvan sommige 10 verdiepingen tellen. En op een kamer meer of minder werd niet gekeken in die tijd, de burcht telt een honderdtal kamers.
Al die jaren was de burcht in handen van één familie en dat maakt hem uniek. Dat, en zijn ongeëvenaarde architectuur die gedurende meer dan 8 eeuwen onveranderd is gebleven. Deze burcht is enerzijds robuust en anderzijds verfijnd, met zijn torens in vakwerkstijl en zijn hoge spitsen.

We kunnen je een rondleiding in de burcht absoluut aanraden. Er wordt gegidst in verschillende talen én doorlopend. Dus moet je niet lang wachten op het binnenplein tot je kan aansluiten bij de gids die jij het best kan verstaan. Wij kregen tekst en uitleg in het Engels. Heel goed verstaanbaar, maar voor kinderen die het Engels nog niet machtig zijn, is extra toelichting tussen de bedrijven door wel nodig.

Tijdens deze rondleiding van ongeveer 45 minuten vielen we vaak van de ene verbazing in de andere. Mijn kennis van burchten reikte niet ver en ik heb véél bijgeleerd die dag. Dit zijn de dingen die mij bijgebleven zijn:

• Toen vlakglas voor ramen nog geen optie was, installeerden ze een raamwerk met glazen bellen die ze vastzetten met rubber of een ander materiaal. Zoals op onderstaande foto. ’t Lijkt een beetje op bubbelfolie met heel dikke bubbels.

• In de 17e en 18e eeuw was het gebruikelijk om kinderen af te beelden in een volwassen houding of kledij. De schilder trad de burcht binnen met verschillende schilderijen waarop hij een lichaam zonder hoofd geschilderd had. De ouders van het kind dat geportretteerd moest worden, kozen één schilderij uit, waarop de schilder dan het hoofd van het kind bij schilderde. Dat gaf vreemde, onrealistische combinaties. Fotoshop bestaat dus al eeuwen. 🙂
• Toen er van geïsoleerde muren nog geen sprake was, werden wandtapijten opgehangen om warmteverlies van de kamer naar de muren te beperken. Ik dacht altijd dat ze een louter decoratieve functie hadden.
• Burg Eltz zou beschikken over het oudste Duitse beschilderde bed van houtwerk. Het is om en bij de 500 jaar oud. Als je de rondleiding volgt, mag je er ook een blik op werpen.
• Er was een tijd waarin de heer van de burcht kanonnen verkocht. Bij het plaatsen van een bestelling kreeg de klant een klein kanon mee, als dank, een kanon dat vaak aan de kinderen werd gegeven als speelgoed. Het gaat hier over werkzame kanonnetjes, erg risicovol speelgoed… In de Ridderzaal van Burg Eltz zijn verschillende exemplaren tentoongesteld.
• Trappen werden altijd gebouwd tegen wijzerzin. Bij aanvallen langs onderaf gaf dit een strategisch voordeel aan de familie bovenin de burcht, omdat ze, met een wapen in hun rechterhand, zichzelf konden verdedigen tegen hun belagers. Die laatsten werden in hun aanval gehinderd door de muur rechts van de trap. Traptreden werden vaak ook ongelijk gemaakt, afwisselend hoge en lage treden, opdat aanvallers die de treden niet kenden, erover zouden struikelen.
• Al eeuwen geleden was Burg Eltz goed voorzien van toiletten die, als het regende, met regenwater doorgespoeld konden worden. Deze toiletten werden voorzien in uitbouwen van de burcht en verbonden soms twee aanpalende kamers. Heel praktisch!

Na de rondleiding, waarop we een goed idee kregen van hoe het leven in zo’n burcht eruit zag, bezochten we ook de schatkamer. Dat bezoek zit mee in de prijs van het ticket. In deze schatkamer straalt het goud je tegemoet.

Weer de warmte in na het bezoek aan de burcht. Alvorens we de terugtocht aanvatten, genoten we op het panoramisch terras even van een koele drank en van de omgeving.

En toen terug naar Moselkern.

Op een klein halfuur waren we weer vlakbij de parking.
Een paar honderd meter ervoor spotten we nog verschillende felblauwe wezentjes die over de bloemen aan de rand van de rivier scheerden. In de zon leek het of deze kleine insecten gedragen werden door vleugels van blauw fluweel. Het was de eerste keer dat ik kennis maakte met deze weidebeekjuffer.

Dat we Cochem en Burg Eltz zouden bezoeken, dat lag bij aanvang van onze trip naar de Moezelstreek al vast. Verder stond er niets op ons programma dus konden we ons vanaf dan laten leiden door wat er op ons pad kwam. We konden toen nog niet vermoeden dat dag 3 een heuse topdag zou worden, met veel hoogtes, veel wind en veel water. Wordt vervolgd…

Praktisch:
Op de website van Burg Eltz kan je foto’s zien van de kamers die je bezoekt tijdens een rondleiding met de gids. Als je het verrassingseffect wil behouden, kan je op deze site best de pagina’s met ‘attracties’ vermijden.
Ben je op zoek naar het adres van de parking in Moselkern? Landhotel Ringelsteiner Mühle is gelegen: Elztal 94, 56254 Moselkern