Zomaar een avond in mei

Enkele maanden geleden besloten Stef en ik om een feestje te geven. Toen we in 2009 van de stad naar een meer agrarische omgeving verhuisden waar we meer ruimte ter beschikking hadden, ontstond het idee van een tuinfeest. Dat idee heeft bijna 8 jaren kunnen rijpen… En eind februari, op een luie zondagochtend, vonden we het tijd om die droom van ons eens werkelijkheid te maken. Waarom hebben we zo lang gewacht, kan je je afvragen? We vonden nooit een reden om een tuinfeest te geven. 

Herkenbaar? Of denk je nu: ‘Geen redenen. Komaan!’?
Ik zou je kunnen meenemen naar de tijd, niet eens zo heel lang geleden, dat Stef en ik allebei voltijds werkten en we daarnaast zoveel mogelijk tijd spendeerden aan werken in en om ons huis. Hier en daar nog een paar hobby’s uitoefenen en dan was de week weer om. We genoten ervan om ‘op ons erf’ bezig te zijn, maar er kwam een dag waarop het begon te knagen. Waarop ook onze jobs die honger naar meer niet meer konden stillen. Tijd voor verandering dus!
De voelsprieten uitsteken, de wereld in trekken en op zoek gaan naar gelijkgestemden.

Anno 2017 zit er veel sprankel in onze levens.
Als je meer doet wat je graag doet, lijk je altijd tijd tekort te komen, maar de gespendeerde tijd is zoveel waardevoller. En ook al is het dan vreselijk druk, ook in je hoofd omdat daar zoveel ideeën wachten om gerealiseerd te worden, toch is er ALTIJD tijd voor een feestje!

Een feestje dus… en wat was de reden ook alweer? Bijna iedereen die we uitnodigde, polste naar die reden. Onze gasten verwachtten ook een speech of aankondiging. Maar er kwam niets van dat alles, want we hadden gewoon zin in een feestje, een feestje met goeie muziek, lekker eten, en veel toffe mensen om ons heen.
We hebben er heel hard van genoten, maar dit tuinfeest was er niet voor ons maar voor iedereen die er verder nog bij was. We wilden graag de anderen een leuke namiddag en avond bezorgen, hen in de watten te leggen… omdat we ons een leven zonder hen niet meer kunnen voorstellen.

De weergoden waren ons gunstig gezind. We hadden niks anders verwacht. 😉
De dikke wolken ruimden plaats voor de zon, die ons de hele tijd vergezeld heeft.
Een kring van stoelen in allerlei kleuren en materialen en daarop een al even bont gezelschap.
Mensen die genoten van lekker eten en drinken, van de zon en van elkaar. Misschien ook van even niks doen. Kinderen van verschillende leeftijden die de tuin verkenden en spelletjes speelden.
Er werd gepraat, gegeten, gedronken en veel gelachen, en ook beetje gedanst. Het was een plezier om te zien. We zouden het zo wéér doen! 🙂

Het vergde heel wat voorbereiding en er was ook wel wat spanning. Héél veel voorpret ook. En we zijn heel dankbaar voor alle hulp die we kregen, zowel voor als tijdens het feestje. Nu wacht ons een grote afwas. Ergens in de loop van de dag. Een beetje opruimen en dan nog wat nagenieten met al wat over is van gisteren. In de zon, die ook vandaag weer volop schijnt.

Wat wil een mens nog meer…?

Met dank aan Frederik Maesen voor de mooie foto’s 🙂 De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik op de foto van Stef een filter gezet heb omdat de bubbels zo nog mooier uitkwamen.