Felle wind en regen zijn de laatste tijd nooit veraf, maar toch steken alsmaar meer lentebloeiers hun kopje boven de grond en spreiden ze hun bladeren en bloemen.
Niets leuker in deze periode dan tijdens een wandeling op zoek te gaan naar die pioniers van de lenteflora.
Onze wandeling bracht ons afgelopen weekend naar Bokrijk. Tijdens een eerdere wandeling had ik al veel sneeuwklokjes gespot aan de rand van het Arboretum en ik wilde weten welke lentebloeiers hen ondertussen vergezelden.
In het Arboretum vind je nu grote partijen Helleborus in verschillende kleuren. De donkerbladige soorten vallen minder op in de bedden van bruine beukenbladeren. De witbladige contrasteren des te meer tegen diezelfde achtergrond.
Ook Cyclamen bloeien nu uitbundig. Deze kleine plantjes zorgen samen voor grote, groen-roze vlekken op enkele plekken in de buurt van Het Groene Huis.
Van alle winterbloeiende heesters is er eentje die in het Arboretum elk jaar weer de show steelt, met zijn kleuren variërend van lichtgeel tot donkeroranje-rood: de Hamamelis of toverhazelaar. Tussen de verschillende variëteiten zijn er niet alleen kleurnuances maar ook de geur die de bloemen afgeven verschilt. Waar de ene een subtiele geur verspreidt, kan de andere je bedwelmen met zijn sterk aroma.
Ook gespot: heide in volle bloei en iele lichtroze krokussen.
Binnenkort zullen ook sleutelbloemen de oevers van de vele beekjes kleuren. Ik kijk er al naar uit.
Het licht viel die dag mooi in het stukje bos dat grenst aan de achterzijde van de parking. De vele Douglas-sparren die een brede laan afboorden, lichtten goudgeel en groen op in het middaglicht. Douglas is van oorsprong Noord-Amerikaans. Het hout is heel duurzaam en wordt o.a. gebruikt voor de productie van meubelen.
Douglas-sparren zijn heel statige bomen. In Bokrijk werden de eerste exemplaren begin 20e eeuw aangeplant als laanbomen. Wellicht staan er al eeuwelingen in de lange rijen. Sommige bomen zijn zo dik dat je met min. 2 personen moet zijn om ze te kunnen omarmen.
De schors van oude bomen is heel ruw en vol barsten. Hierin blijven afgevallen naalden hangen en ook al eens een beukennootje. 🙂
Ik herinner me nog de eerste keer dat ik een volgroeide kegel van een Douglas opmerkte, een paar decennia geleden in een bos in Brugge. Op de foto rechtsonder zie je de kegel in verschillende stadia, van een jong exemplaar links tot een oudere, bruine kegel onderaan van het type dat je meestal aantreft onder Douglas-sparren. Heel typisch zijn de drietandige dekschubben.
Wordt vervolgd…
0 reacties op “Op zoek naar lentebloeiers… in Bokrijk”
Vorig jaar logeerden wij in een prachtige B&B in Limburg, de mooiste provincie van ons land. Je kan er heerlijk fietsen, maar ook wandelen. We deden enkele leuke wandelroutes, en bezochten ook Bokrijk.
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.