Een vleugje lente…

Drie dagen per week werk ik voor een organisatie in mijn dorp. Voor mij geen ochtendfiles of stress door drukte in het verkeer ’s avonds, want ik woon op een boogscheut van mijn werkplek. Ik weet niet hoe ver een boogscheut werkelijk is, dus misschien zijn het er eerder 5 of zo. Waarmee ik maar wil zeggen dat ik gemakkelijk op een kwartiertje de afstand tussen ons huis en mijn werkplek overbrug. Te voet welteverstaan. En die korte wandelingen zijn heerlijk! Gisterenochtend kwam de zon op en kleurde de hemel geel en oranje. Daar wordt een mens toch vrolijk van…

En toen ik ’s namiddags weer naar huis wandelde, kon ik mij niet van de indruk ontdoen dat er al een beetje lente in de lucht hing. De temperatuur was aangenaam en in de bomen en struiken die ik passeerde kwetterden vogels alsof de lente al in het land was. Ik spotte ook de eerste witte, pluizige katjes.

Tijd voor het eerste tuinrondje van 2017. Met het fototoestel in de aanslag, op zoek naar tekens van een nakende lente.
De eerste sneeuwklokjes lieten hun bloempjes zien. Enkele rozen hadden al roze scheutjes en op de takken van de Japanse sierkwee oftewel Chaenomeles japonica – altijd al een vroege vogel – stonden nieuwe, rode knoppen (zie foto bovenaan). Aan onze kleine vijver, waarin vorige week nog een dikke laag ijs ronddreef, stond ook de schijnhazelaar (Corylpsis pauciflora) al in knop. Weldra zullen ook de eerste lichtgroene bloemen weer verschijnen aan deze heester.
De natuur begint duidelijk te herleven.

Nieuwe knoppen en sneeuwklokjes maken nog geen lente, maar toch begin ik al te dromen van weelderige bloemenborders en frisse groentjes in onze moestuin. Ik voel het al een beetje borrelen onderhuids, een nieuwe energie die altijd vroeg in het voorjaar opduikt. Mijn zintuigen worden weer scherpgesteld. En ik krijg weer de gekste tuinideeën die ijverig in een schriftje genoteerd worden, waar ze blijven staan totdat het moment er rijp voor is om ze uit te voeren.

Corylopsis in knop

Het is vandaag 2 februari en ik weet dat ik mezelf nog een beetje in toom moet houden voor het grote werk. Dus droom ik en plan ik, en schenk nog wat extra aandacht hier binnenshuis, want van zodra de aarde opwarmt, dan verschuift mijn focus. Dan moet ik naar buiten!

Ik kijk er naar uit om in deze blog verslag te doen van een wereld in verandering. Ik neem jullie heel graag mee op een tocht langs ontluikende voorjaarsbloeiers en een ontwakende dierenwereld.