Groene vriendschap

In Een warme week gaf ik al aan dat ik graag een boompje (of meer) op wou zetten over verbindingen in de natuur.
Ik wil graag starten met een intrigerend verhaal uit het boek van Peter Wohlleben ‘Het verborgen leven van bomen’. Het eerste hoofdstuk van dit boek draagt de titel ‘Vriendschappen’. Dat dieren (koeien bijvoorbeeld) er vrienden op na kunnen houden, dat wist ik wél al, maar bij bomen kon ik mij er totaal niets bij voorstellen.

Dit is (in het kort) wat Peter Wohlleben ontdekte over vriendschappen in het bos.
Op een dag, in een oud beukenreservaat, viel zijn blik op een vreemde, bemoste steen. Nader onderzoek van deze ‘steen’ en gelijkaardige ‘stenen’ die samen met de eerste een kring vormden, wees uit dat het om de resten ging van een eeuwenoude beukenboom-stronk. De boom was 400 à 500 jaar geleden gekapt en toch zat er in de stenige resten nog bladgroen, en dus leven. Omdat deze overblijfselen niet in hun eigen voedselproductie konden voorzien, konden ze technisch gezien niet in leven blijven. Hoe slaagden ze er dan wel in? ’t Was een klein mysterie …
Peter Wohlleben ontdekte dan dat deze ‘boom’ ondersteund werd door de bomen rondom hem. Via de wortels pompten de buurbomen een suikeroplossing naar de overblijfselen, waardoor die konden overleven.

Bomen, en ook andere planten, zijn heel sociale wezens. Ze delen voeding en ze communiceren met elkaar. Waarom doen ze dat? Samen staan ze sterker!
Elke boom is een waardevol individu in een gemeenschap van bomen. Omdat het belangrijk is dat elke boom zo lang mogelijk behouden blijft, worden zieke bomen geholpen door hun buurbomen, totdat ze het zelf weer kunnen redden.
Verbondenheid is net als in de mensenwereld heel belangrijk in de wereld van de bomen.
En net als bij de mensen, hebben bomen vrienden die ze iets meer gunnen en iets meer steunen dan ze bij andere bomen doen. De verbondenheid van bomen kan zelfs zó sterk zijn (via hun wortels) dat ze samen leven en ook samen sterven.

Peter Wohlleben stelt dat bomen in natuurlijke bossen een groot ondergronds netwerk kunnen vormen. Elders, in parken bijvoorbeeld, waar de wortels van bomen bij hun aanplant beschadigd werden, zijn bomen meer op zichzelf aangewezen.

Sinds ik dit weet, kijk ik anders naar bomen. In een bos waar ik regelmatig ga wandelen, zijn er plekken waar de bomen dicht bij elkaar staan. Als het waait, wiegen de kruinen heen en weer en slaan takken tegen elkaar. Wat doet het met zo’n boom, vraag ik mij dan af, als zijn takken in aanraking komen met een boom waarmee hij ondergronds verbonden is? Probeert hij dan uit alle macht om de kracht van zijn zwiepende takken af te remmen zodat de takken zijn buur/vriend niet zouden beschadigen? En heeft dit bovengronds contact een invloed op wat er zich in de aarde afspeelt?

Wil jij graag het hele verhaal over bomenvriendschappen kennen, dan moet je zeker het boek eens lezen. Peter Wohlleben is naast een gedreven boswachter ook een goed verteller. Dat hij een heel groot hart heeft voor de natuur, en gefascineerd is door bomen, dat merk je op elke pagina. In korte hoofdstukken onthult hij verschillende mysteries en legt hij (in begrijpelijke taal) verschillende processen uit. Terwijl je van het boek geniet, steek je dus ook nog iets op over de wondere wereld van de bomen.

En voor zij die écht niet graag boeken lezen… je leest er vast en zeker nog meer over in mijn toekomstige blogberichten. Want ik vind het gewoon te mooi om niet te delen.