Wennen aan koude dagen

Zomaar een wandeling… zonder plan of bepaald doel. Blijven wachten tot de zon door het zware wolkendek breekt, heeft geen zin, dus wordt het een wandeling onder een grijze hemel, in een lucht zwaar van het vocht.

Een wandeling tussen boomgaarden. In het natte gras tussen de bomenrijen, staan hier en daar kleine paddenstoelen. Eindelijk paddenstoelen!

In de boomgaarden is het stil. Af en toe vliegt er een duif op, of een roofvogel, maar verder horen of zien we geen dieren. De wereld lijkt al een beetje stilgevallen, nu de sapstroom van de bomen vertraagt.

Veel geel en rood in de bladeren van appel- en perenbomen. Binnenkort staan ze er weer kaal bij, en dan kijken we weer uit naar het einde van de rustperiode, als de sapstroom weer op gang komt en de bomen nieuwe knoppen gaan vormen.
Maar eerst nog de winter…

Natuurlijk laten we de appeltjes hangen. 🙂 Het is aan de fruitboer om in de herfst de vruchten te plukken van zijn harde werk.

Wat is de wereld veranderd op een week tijd…
Vorige week zondag waren er die mooie blauwe lucht, de zalig hoge temperaturen in de namiddag, de langzame verkleuring van bladeren. Nu wordt het landschap gekleurd door de grijze lucht en de massa’s geel- en roodtinten van bomen en struiken. Veel bomen hebben bijna al hun bladeren afgestoten, of zijn al kaal.
En dan die kou… De lucht is koud, het minste zuchtje wind is koud. Mijn neus is koud en ik verlang naar een muts. Mijn vingers verkleumen, zo zonder handschoenen. Eén laagje kledij bij zou welkom zijn, of een warme chocomelk…

Ondanks de koude heb ik toch genoten van de wandeling.
Tijdens koude dagen, vind ik het altijd weer heerlijk om, na een wandeling, de deur van ons huis te openen en de warmte te voelen die me tegemoet komt.
En dan die warme choco 🙂