Op 20 juni schreef ik over enkele Verrassende ontmoetingen in Nieuwenhoven. Die dag was ik alleen op stap. Zes weken later was ik er weer, in Nieuwenhoven. Deze keer met een grote groep. En dat was zeker zo verrassend.
Want toen een week voor de zomereditie van de Verrassende Blogwandeling bleek dat code rood nog gold voor het natuurgebied in Averbode, moest ik op zoek naar een andere locatie. De aanhoudende droogte beperkte de keuze. En daarom stonden we met z’n achttienen op de ochtend van 5 augustus voor het Bezoekerscentrum in Nieuwenhoven, klaar voor een wandeling vol verrassingen.
Op zondag 7 oktober gaan we wél wandelen in Averbode. Wil je mee? Schrijf je dan nu al maar in. Meer info vind je op Facebook en in een dit blogbericht: Meer Verrassende Blogwandelingen.
De foto’s in dit bericht zijn allemaal van Hans Stockmans. Dank je wel daarvoor, Hans.
Ik was blij verrast toen ik het bestand met zijn foto’s opende. Zulke mooie sfeerbeelden. Hans is een pro, dat zie je.
De beelden laat ik graag voor zich spreken dus beperk ik mijn eigen inbreng in dit bericht. Ik wil wel even kwijt dat ik al bijna mijn halve leven regelmatig in Nieuwenhoven ga wandelen en dankzij de anderen nu dingen ontdekte die mij nooit eerder opvielen.
En nu ik er weer aan terugdenk, herbeleef ik opnieuw de vele plezierige en warme momenten van die mooie zomerdag.
Drie dames die voor het eerst met ons meewandelden, laat ik nu heel graag aan het woord.
De eerste is een nog heel jonge dame, van bijna 13: mijn metekindje Angelina. Zij was een week lang onze logé en de datum voor deze wandeling had ik afgestemd op haar logeerpartijtje. Zodat zij er ook eens bij kon zijn.
Diezelfde week was Angelina al eens in Nieuwenhoven geweest met haar opa. De wandeling die ze met ons maakte, compleet met veel gezelschap (ook van andere tienermeisjes), een gezellige picknick en een folkconcertje achteraf, was voor haar een aparte ervaring. Achteraf schreef ze: “Het was een fijne dag, met alle mensen samen.” 🙂
Het was een fijne dag, met fijne mensen. Ik weet dat ik in herhaling val als ik daar weer over begin maar kijk, dit is wat Joke graag wilde delen: “Ik vond het heel leuk om mee te wandelen. Allemaal heel fijne mensen. Een mooie energie.” En als Joke het zegt …
Joke ontdekte mij en Verwonderhoekje tijdens de wandeling in Het Wik begin juni en ze besloot ook eens mee te gaan op Verrassende Blogwandeling.
Heel fijn dat je er bij was, Joke.
En dan is er nog Ruth. Ruth ontmoette ik voor het eerst tijdens een voorstelling van Jee Kast, enkele maanden geleden. Ik vind dat ze heel mooi spreekt. En ik vraag me nu af of ik haar dat al ooit verteld heb …
Toen ik Ruth vroeg wat haar verrast had, stuurde ze mij dit. Dit is zó mooi.
“Wat heeft me verrast tijdens de wandeling? – Ruth Jansen
Wandelen is altijd verrassend en altijd anders. Zeker als je voor één keer mag aansluiten en je niet als wandelcoach maar als ‘deelnemer’ gewoon lekker mag meewandelen, op mijn werkterrein dan nog. Bijzondere ervaring waar ik erg naar uitkeek. Wat me blij verraste (en tegelijkertijd bevestigde wat ik al wist) is hoe mensen – die elkaar van haar nog pluim kennen – makkelijk met elkaar aan de praat gaan. Wat me het meest verrast heeft, is dat het jonge volkje zichtbaar genoot van wandelen, stilte en natuur. ‘Jong en oud’ vonden elkaar moeiteloos onderweg en maakten tijd voor elkaar(s) (verhalen). Laten we zeggen dat ik erg genoten heb van de babbels, het tijd maken voor elkaar en dat gevoel van verbondenheid tussen mensen. En natuurlijk is natuur misschien nog het meest verrassend. Elke dag opnieuw.”
Dank je wel, Ruth. En je mag meer dan één keer bij ons aansluiten, hoor. 🙂
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.