Jarig … geweest

Donderdag kwam ik tot de onthutsende ontdekking dat ik de tweede verjaardag van mijn blog zomaar had laten passeren. Nu was ik al enkele dagen op zoek naar inspiratie voor een volgend blogbericht maar de warmte (hitte) vertroebelde mijn geest. Creatief zijn op de werkvloer dat lukte nog wel, maar ernaast, nee.

Wekenlang was mijn focus op die dertigste juli, op die verjaardag. Maar dan was er het drukke weekend van vorige week en een maandag gevuld met voorbereidingen voor een presentatie op dinsdag en lap … gewoonweg vergeten! Maar ik maak het goed en geef jou nu, met enige vertraging, inkijk in mijn dromen voor het komende blogjaar. En er volgen ook bedankjes.

Of nee, laten we starten met die bedankjes want complimenten uitdelen is altijd plezant.

En nog even dit: de foto’s in dit bericht zijn niet eerder verschenen in deze blog maar wel op andere plekken. Misschien herken je ze wel.

De bedankjes

Omdat ik niet iedereen bij naam kan noemen, richt ik ze aan iedereen. Ik vermoed dat je zelf wel weet welke aan jou gericht zijn. 🙂

Dank je wel omdat je de tijd en de moeite nam om mijn berichten te lezen. Ik hoop dat ik jou kon inspireren, motiveren en laten mijmeren. Of jou vol verwondering kon laten kijken naar wat jou omringt. En dat ik af en toe een glimlach of zelfs een lach bij jou kon ontlokken. 🙂

Dank je wel  voor de warme reacties die je ooit postte. En voor die keren dat je me vertelde over de mooie plekken die je leerde kennen (en bezocht) dankzij mijn blog. Het doet me altijd weer deugd om dat te horen en te lezen.

Dank je wel dat je voor extra zuurstof zorgde en voor het water waarop mijn blog kon verder deinen. Ik heb nog altijd geen massa lezers maar ik word wel omringd door velen die Verwonderhoekje een warm hart toedragen. Het leeft en dat is niet alleen mijn verdienste.

Dank je wel omdat je mee op stap ging tijdens één van de Verrassende Blogwandelingen. Wat begon als een experiment op 30 juli vorig jaar in Kanne, werd een vaste waarde. Eentje die mij en anderen al veel energie en vreugde schonk.
Nieuwe wandelingen volgden en morgen gaan we voor de zesde keer op pad. Altijd met een andere bezetting en altijd weer is het plezant. Ik ben elke keer weer zenuwachtig op voorhand en ga ook elke keer weer met een heel voldaan gevoel naar huis.
Samen kweken we mooie herinneringen.

Dank je wel  voor je foto’s en je quotes waarmee ik mocht uitpakken in mijn blogberichten. Het is een plezier om jouw prachtige foto’s op mijn blog te mogen publiceren. Je geeft me nog meer om me over te verwonderen.

En dan is er nog Stef, mijn vaste wandelmaat, die me graag advies geeft tijdens de voorbereiding van de Verrassende Blogwandelingen. Grazie mille 🙂

Dromen

In Een nieuw begin… maar eerst even terugblikken schreef ik over mijn plannen. We zijn nu 1 jaar en 5 dagen later en ik heb nog altijd veel plannen en veel dromen.

Die nieuwe onderwerpen waarover ik schreef, die hoop ik dit najaar te kunnen lanceren. Want ik werk aan een nieuwe website, aan een gezapig tempo. Aan die nieuwe website zijn veel dromen verbonden. Die dromen onthul ik gaandeweg.

Ik wou nog meer uitpakken met wat anderen goed kunnen. Dat heb ik gedaan en dat blijf ik ook doen. En ik blijf ook, gratis en voor niks, reclame maken voor mensen die meer aandacht mogen krijgen om wie ze zijn en wat ze doen. Want ik gun het hen van harte, die extra visibiliteit.

‘Helemaal mijn eigen ding blijven doen’, dat stond ook in mijn lijstje. En dan denk ik weer aan Lizette Colaris, die ik onlangs interviewde voor Woordkunstenaar aan het woord. Zij zegt: “Ik ben dan misschien heel eigenwijs maar dat is kenmerkend voor een schrijver, dat je je eigen ding doet.” Daar herken ik mijzelf in. Als het goed voelt, dan stuur ik het de wereld in. Af en toe met een woord of een zin onder de noemer van ‘dichterlijke vrijheid’.  Soms met een foto die niet bijzonder scherp is maar die net dat uitdrukt wat ik wil verwoorden, en dan moet hij erbij. Dat hoort zo, naar mijn gevoel.

Ik droom ook van nieuwe Verrassende Blogwandelingen. En zelfs van een Verrassend Blogweekend waarin we, traditiegetrouw, ook weer samen op stap gaan en ons laten verrassen, maar dan gedurende twee dagen, of meer.

En ik wil mijn blog graag op één of andere manier meer tastbaar maken.

Veel plannen dus.

Ik herinner me nog goed dat ik in februari 2016 voor het eerst uitsprak dat ik een blog wou opstarten. Niet goed wetende hoe ik dat zou aanpakken. Die blog bleek uiteindelijk de opstap naar zoveel meer en daar kan ik echt van genieten. Daar krijg ik energie van. Het maakt de wereld groter, en ook kleiner. Het biedt andere perspectieven, andere inzichten. En ik krijg er nooit genoeg van.