Een nieuw begin… maar eerst even terugblikken

Op de laatste dag van 2016 schreef ik in Mooie liedjes & mooie jaren: “Ik had niet kunnen vermoeden welke voldoening en vreugde de creatie van blogberichten me kon schenken. Net zomin als ik er bij stilstond dat ik lezers zou gaan inspireren, dat ze me feedback zouden geven en zo, indirect, mijn blog mee richting zouden geven. Starten met mijn blog was één van mijn beste beslissingen van 2016.” 

Vandaag, 30 juli, staat mijn blog exact 1 jaar online en ik blik graag terug op de 71 blogberichten die ik tijdens dat jaar creëerde. Samen vormen ze niet alleen een digitaal dagboek, een weergave van mijn whereabouts, maar zijn ze ook een bron van informatie, voor anderen en voor mezelf.
Ik betrap mezelf er vaak op dat ik tijdens gesprekken verwijs naar een blogbericht waarin ik schreef over het onderwerp van het gesprek. Als iemand me vertelt dat hij graag eens naar de Moezelstreek wil gaan bijvoorbeeld, dan zal ik eerst in geuren en kleuren vertellen over hoe ik ons bezoek aan de Moezelstreek ervaren heb (want dat vind ik leuk om te doen) en dan de link naar mijn blog geven. En zelf ga ik in mijn blog ook al eens op zoek naar details die ik erin neergeschreven had en daarna weer vergat.

Ik schrijf veel in mijn hoofd maar slechts weinig daarvan vindt uiteindelijk de weg naar mijn blog. En soms heb ik heel veel inspiratie en gaat het schrijven vlot maar vind ik niet de juiste foto’s voor bij de tekst en dan wordt het bericht geparkeerd, tot die foto’s zich aandienen. Het plaatje moet kloppen, opdat het bericht mij een heel goed gevoel geeft, ook als ik er maanden later nog eens naar kijk. En hopelijk kan jij als lezer dat goede gevoel oppikken.

Scrollen naar eerdere berichten is als terugbladeren in een fotoalbum en nu en dan zeggen: “Oh, weet je nog…”, herinneringen ophalen en opnieuw genieten van wat voorafging aan het bericht. Herinneringen van mezelf, van mij en Stef samen en van vele anderen die er op één of andere manier een rol in speelden.

Ik moet niet lang nadenken over mijn 3 favoriete berichten.
Weideballerina’s over de wilde peen die nu weer volop bloeit in weides en bermen. Op de mooie foto’s die Stef maakte van de wilde peen, viel ons het frivole van deze bloemschermen op. Als ik nu die schermen spot, denk ik terug aan die foto’s, zoals je er hierboven eentje ziet.
Een beetje gein… met nijn één van m’n recentere berichten. De opening van de tentoonstelling van mijn zus Silvia (in Zeeland) inspireerde mij om een bericht te schrijven over haar en over nijntje. Het vloeide zomaar uit mijn vingers. 😉
Sinds de publicatie ervan wordt mijn blog vaker bezocht door lezers uit Nederland. Dat vinden zowel Silvia als ik heel leuk. 🙂
Een bijzondere zomeravond omdat dit bericht me terugneemt naar één van die zalige zomeravonden waarop de zon en de vriendschap ons verwarmden. Het is vandaag ook weer Internationale Dag van de Vriendschap. Een dag om je vrienden extra in de bloemetjes te zetten. Hier alvast eentje voor mijn vrienden… 🙂

Een keuze maken tussen de favoriete foto’s was veel moeilijker. In dit bericht vind je er toch enkele van terug.

Dat was toen… en nu is er een nieuw jaar aangebroken.
Er zijn veel plannen, voor nieuwe categorieën (nieuwe onderwerpen dus!), voor meer interactie met mijn lezers en voor meer samenwerking met lezers en anderen. Het was fijn om in mijn blog foto’s van anderen te kunnen plaatsen. Ik pak graag uit met wat anderen goed kunnen. En ik wil daar nog meer mee uitpakken.
Creativiteit uit zich op zoveel manieren. Daar verwonder ik mij vaak over.

Twee vaste waardes blijven: natuur (natuurlijk!) en wandelingen. Ik wil aan iedereen laten zien dat er zo veel schoonheid rondom ons is en dat we daar niet ver voor hoeven te gaan. Al is het natuurlijk altijd leuk om ook eens over de grenzen van gemeente, provincie of land te kijken.

Ik kan niet uitpakken met 1.000 volgers of 500 views per gepubliceerd bericht maar droom er wel van om meer mensen te bereiken. Ik durf graag denken dat er nog veel meer lezers ergens daarbuiten zitten. Ze moeten me alleen nog ontdekken. 🙂

Ik wil wel helemaal mijn eigen ding blijven doen. Geen concessies want het moet voor mezelf wel nog plezierig blijven. Deze quote van Katharine Hepburn vind ik hier wel bij passen:

If you always do what interests you,
at least one person is pleased.

Vandaag ga ik met een tiental lezers op stap, in Kanne. Ik heb er lang naar uitgekeken, naar deze Verrassende Blogwandeling. Heel binnenkort lees je daarover meer.

Dank je wel voor het voorbije jaar en tot heel binnenkort!